de opname van de gemeente, ook wel ‘wegrukking’ (in het engels ‘rapture’) genoemd.
deel 2 van het ‘handboek’, wat aan de mensen die na de opname van de gemeente achterblijven uitlegt wat er gebeurd is en -volgens de Bijbel- nog gebeuren zal. Het is een goed idee om voor je familie en vrienden een brief of zo achter te laten, zodat zij kunnen weten wat er gebeurd is en ze niet afhankelijk zijn van de offici�le lezing. Want de wereldorde zal met een leugen op de proppen komen. Waarschuw daarom hen, die straks achterblijven!
Als de opname van de Gemeente plaatsvindt zal dat voor de meeste mensen een schok zijn. Mogelijk woedt er dan juist een grote oorlog, mogelijk zijn er aardbevingen of tsunamies en die zaken zullen de schrik over de opname dan op het tweede plan zetten. Maar kort daarna dringt dan toch de vraag op: ‘waar zijn ze gebleven? En… hoe nu verder? Wat staat ons te wachten?’
Om die reden had ik vier jaar geleden al eens een stuk geplaatst ‘waar zijn ze gebleven?’ Nu dus een herhaling.
Bij veel Christenen bemerk je een vermoeidheid waar het ‘de tekenen der tijden’ betreft. Niet dat men het niet gelooft; nee, men ‘gelooft het wel’… Waarom ook continue speuren, opletten of de Heer spoedig komt? Als Hij komt zien we het wel immers? Het is triest dat deze gedachten juist ook onder oprechte gelovigen voorkomen. Daardoor missen ze de troost, heffen ze hun hoofden niet op, want ze merken niet hoe dicht bij hun verlossing is…
‘Wanneer deze dingen beginnen te geschieden’… We mogen en moeten elkaar bemoedigen als ze zien dat de tekenen der tijden steeds dringender zichtbaar zijn. De aardbevingen worden talrijker en zwaarder, de aarde maakt vreemde kreunende geluiden, duizenden dode dieren zijn uit de lucht gevallen of aangespoeld en er zijn vreemde tekenen aan de lucht.
Maar uiteraard mogen we elkaar ook bemoedigen met het verleden, zoals dat is beschreven in de Bijbel. Vandaag kijken we naar Job. Alles verloren, maar toch: een blijde hoop. Zoals wij de ‘zalige hoop’ hebben. Waarop hoopte Job?
Als kinderen van God willen wij trouw zijn, ook in de verwachting van Zijn komst. De Bijbel zegt ons, dat we die wederkomst niet kunnen berekenen. En zeker de opname van de Gemeente niet. Tegelijkertijd roept de Bijbel ons op, te letten op ‘de tekenen der tijden’. Dan kom je in een soort spagaat. Daarom: wel letten op deze tekenen en dus ook tegen elkaar zeggen ‘mogelijk komt de Heer dan en dan!’ om elkaar te bemoedigen en onze heefden op te heffen, zoals de Bijbel ons leert. Maar niet teveel vasthoudend aan onze conclusies. Want we zijn geen profeten. Deze keer kijk ik naar de bloedrode manen van 2014 en 2015. Kijk mee!
‘ Ach, dat kan nog wel … jaren duren…’ Als je spreekt over de spoedige komst van de Heer Jezus, is dit soms het antwoord. Hoe komt het, dat mensen dat zeggen? Ik denk dat ze ontgoocheld zijn. Ooit hebben zij ook vol spanning gewacht en toen er niets gebeurde, zijn ze verbitterd. Toch spreekt de Bijbel over uitstel van Zijn komst. Maar zegt er ook nadrukkelijk bij, dat dat geen afstel is.
De wekker is een verafschuwd ding, althans voor veel mensen. En daar reken ik mezelf ook onder. Juist als je zo warm ligt te dommelen komt dat ding je er aan herinneren dat je je bed uit moet, de kou in en de harde werkelijkheid. Maar toch: het zou dom zijn om de wekker te negeren. Toch?
‘Zalig en heilig is hij, die deel heeft aan de eerste opstanding’ staat er geschreven. Wat is dat: die eerste opstanding? En wie nemen daar deel aan? Een Bijbelstudie.
Wij behoren (tot mijn stellige overtuiging) tot de bevoorrechte generatie die de komst van de Heer Jezus voor Zijn Gemeente mee zal maken. Er zijn Christenen die schouderophalend zeggen: ‘we wachten al zó lang… het kan nog wel honderd jaar duren’.. Door zo’n levenshouding lopen zij het gevaar dat ze worden verrast als de Heer (voor hen) als een dief in de nacht komt.
Maar als we overdenken wat er zal gaan gebeuren als de Heer komt en ons van deze aarde (die geoordeeld zal worden) wegrukt, dan worden we enthousiast. Dan zijn we weer bereid ons bezig te houden met de verwachting van Zijn komst. En als we dat doen zullen we ook nog meer dan ooit genegen zijn anderen het Evangelie door te geven, nu er nog tijd is.
Over het tijdstip van de opname van de gemeente zijn verschillende ideeën: Pré-trib, de opname vóór de (7 jaar van de) grote verdrukking en Mid-Trib, de opname in het midden van de grote verdrukking. Zelf geloof ik dat de Pré-trib de juiste uitleg is. Daarvoor heb ik verschillende malen redenen gegeven.
Laatst las ik een Bijbelstudie en daaruit concludeerde ik dat er een nieuw argument bij is gekomen wat pleit voor de Pré-trib zienswijze. Bijbelstudies kunnen zéér spannend zijn! Lees zelf!
