er zijn soms van die vragen over het Christelijk geloof die je vaak hoort
Nogal een uitdagende vraag. Laat het me uitleggen. Vorige week schreef ik over het ontstaan van de aarde, de schepping, de zondeval en uiteindelijk de zondvloed. Daarop kreeg ik een brief van iemand. Omdat ik vermoed dat de gestelde vragen bij meer mensen leven plaats ik delen uit de brief …
Vorige week besloot ik het topic met de oproep tot een heilig leven. Als wij de Heer Jezus verwachten dienen we ons als een bruid te bereiden voor de komst van onze Bruidegom. Als reactie hierop kreeg ik een email die o.a. luidde: Beste Appie, je hebt het over heiligen …
De kerk is in zwaar weer geraakt. Vele kerken stromen leeg en de gebouwen worden afgebroken of verkocht. De redenen voor deze geloofsafval zijn te vinden in gelijkvormigheid aan de wereld; een boodschap die niet ‘zeer’ doet.
Maar een minder vaak genoemde reden is de aanval vanuit de kerk zelf: gemeenteleden die door hun ideeën scheuringen veroorzaken en die maken dat mensen verbitterd en teleurgesteld de kerk verlaten.
Regelmatig krijg ik vragen over de topics. Of vragen, die bijvoorbeeld een jonge Mioslim me tijdens een correspondentie stelde. Graag geef ik hier vraag en antwoord (uiteraard zonder iets prijs te geven over de vragensteller) want waar 1 mens een vraag stelt, zijn er meerdere die zich hetzelfde afvragen.
Vragen die mensen stellen, zijn vaak vragen die ook anderen hebben. Een verzameling vragen dus deze keer.
Een onderwerp wat telkens weer terug komt is de vraag waarom mensen het zo zwaar kunnen hebben in het leven. Ook Christenen. Waarom spaart God Zijn kinderen niet voor deze zaken? Een kort onderwerp, met een machtig getuigenis!
Het argument dat God een God van liefde is in deze wereld van lijden is voor menigeen een struikelblok.
Een simpel vergelijk om het te snappen.
Regelmatig komen er vragen over de topics. Soms als reactie, soms per email. Enkele van die vragen heb ik vandaag bij elkaar gezet. Van gelovigen zowel als van ongelovigen. Wie weet komen zulke vragen meer voor!
Eens schreef ik een topic over mist. Hoe je soms niets ziet, maar je je weg vindt door naar de witte lijnen die de weg markeren, te kijken. Zo is ons leven soms. We hebben geen idee waar we op aan koersen, maar volgen de witte streep: Gods Woord, wat ons leidt. Soms echter kan de mist zo zwaar worden dat je bijna de moed opgeeft. Niet doen! Want soms hebben wij zon nodig en soms onweer, regen of mist…..
spookverhalen, wie kent ze niet. Verhalen bij het kampvuur, spannende bioscoopfilms over verlaten landhuizen waar spoken de nieuwe bewoners verjagen.. Het kan leuk zijn, als het fantasie is. Maar waar houdt de fantasie op? We kunnen op tv uitzendingen zien van mensen, die ‘readings’ houden en die mensen troosten en bemoedigen door hen te vertellen dat hun overleden vader of moeder ‘bij hen’ is. Zijn zij leugenaars? Kortom: bestaan er geesten en spoken?
