Terwijl ik dit schrijf warmt de zon de natuur op; het belooft een warme zonnige dag te worden. Maar niet elke dag is zonnig. We kennen ook regendagen, dagen met gure wind en sombere bewolkte dagen. Dus we genieten des te meer als het, zoals vandaag, blij en zonnig is. Dat hebben we nodig!
Het is hetzelfde in onze geestelijke toestand. We kennen topdagen; dagen vol blijdschap en vreugde door de Heilige Geest. Maar helaas kennen we ook de dagen dat de hemel van koper lijkt te zijn. Dagen, waarin we moeten blijven vertrouwen, al lijkt het leven somber. Als je juist in zulke dagen iets ziet van wat de Heilige Geest wil doen in- en voor de kinderen Gods is dat net een zonnestraal, die plotseling de donkere kamer verlicht. Heerlijk!
Daarom heeft de Heer ook de Gemeente gemaakt. Geloven is een liefdevolle relatie tussen mens en God, en geloven is een zaak van het hart. Daarom menen sommigen dat we als gelovigen de gemeenschap met mede-gelovigen niet nodig hebben. Het tegendeel is waar. Want de Heer kan juist door onze mede-gelovigen zonnestralen in onze wereld laten schijnen!
De kerk moet niet de plaats zijn waar sombere en ernstig kijkende mensen samenkomen. Als kinderen van God zouden we uit moeten stralen wat ‘aan de binnenkant’ zit: de genade en liefde die wij ontvangen hebben en die we door mogen geven. Als we de gemeente zó kunnen zien: gelovige mensen die door de Heilige Geest voor elkaar tot bemoediging kunnen zijn, dan wordt de kerkgang geen ‘moeten’ maar ‘mogen’.
Hier op internet kunnen we de Goddelijke zonnestralen ook vinden. Juist op internet is heel veel vuil te vinden. Als je in deze tijd opgroeiende kinderen hebt is de vrije toegang tot het internet zorgelijk. Je mag er wel een hele goede filter op hebben, want ook mensen die geen kwade of verkeerde bedoelingen hebben kunnen plotseling worden geïnfecteerd met afval.
Laten wij dus als kinderen Gods een tegenwicht bieden. Op dit weblog probeer ik bemoedigingen door te geven. Maar er zijn vele lezers. Mensen, die in hun leven ervaringen hebben die moeilijk waren en die er juist door hun geloof de kracht voor kregen om het te doorstaan en die daardoor juist geschikt zijn om anderen te helpen die hetzelfde ondergaan. Of mensen die iets heel speciaals hebben meegemaakt; een wonder of een moment waarop de hemel even de aarde aanraakte.
|
O P R O E P Daarom deze oproep: heb jij iets meegemaakt wat de ander tot troost of bemoediging kan zijn schrijf me dan dat verhaal alsjeblieft en zet het niet in de reacties, maar mail het me. (zie een getuigenis ) |
Laat jouw lichtstraal ook voor anderen schijnen! Dan zal ik korte verhalen samenvoegen in één topic of –wie weet- aan een verhaal een apart topic wijden. Dat heb ik wel al eerder gedaan. Zelf heb ik al heel wat keren geschreven over gezegende momenten in mijn leven:
- Bart (een collega die tot levend geloof kwam)
- Soms merk je dat wonderen bestaan (vervolg op Bart)
- Wonderen? In deze tijd? (een aanrijding met gevolgen)
- Gofert van Zandte (een toevallige ontmoeting met gevolgen)
- Mijn buurman, de hippie (te occult belast om tot geloof te komen?)
- Een Koningskind kwam Thuis (over het heengaan van mijn vader)
- Mijn vader kreeg mijn knuffel (ik was bijna gestorven)
- Een feessie (over het heengaan van mijn moeder)
Ook heb ik wel eens geschreven over mensen die ik gekend heb en die op een speciale manier door de Heer gebruikt werden:
Toch nog maar een verhaal
Vooruit, dan nu ook nog een waargebeurd verhaal uit mijn leven. Hoewel, mijn leven: het gebeurde met mijn vader. In de jaren vijftig fietste hij naar zijn werk. Op een dag bleek zijn fietsband stuk. Dus moest hij lopen naar zijn werk. Mijn vader kennend heeft hij stevig doorgelopen en misschien wel stukken gerend. Hij had een hekel aan te laat komen. Op zijn route moest hij de Rijksstraatweg oversteken. Hij zag een mogelijkheid om over te steken, maar toen hij halverwege de straat was zag hij pas de auto die met hoge snelheid op hem af kwam. Hij realiseerde zich met grote schrik dat hij zou worden aangereden maar juist op dat moment kreeg hij een enorme duw in zijn rug, waardoor hij met een enorme smak op straat klapte. Achter hem raasde de auto voorbij.
Mijn vader kwam overeind en keek om zich heen om te zien wie hem die duw gegeven had en hem het leven had gered. Maar er was niemand die dicht genoeg in de buurt was geweest. Het was onmogelijk dat hij van iemand een duw gekregen had. Maar het was wèl gebeurd!
Die avond vertelde hij thuis wat er was gebeurd. Maar toen hij ’s avonds naar bed ging en zijn overhemd en hemd uittrok bleek hij een grote blauwe plek op zijn rug te hebben, op de plek waar hij die duw gekregen had. Stuurde God een engel omdat Hij nog plannen had met mijn vader? Ik geloof dat.
Bemoedig anderen met jouw verhaal!
|
TIP Kijk ook eens naar het weblog het Licht der wereld |