maar een zwerver

Het was koud buiten, de wind gierde door de kale takken van de bomen..
en joeg de sneeuw hoog op die uit de hemel kwam vallen
en als kleine witte vlokjes op de aarde vielen.
Het was kerstfeest, en je hoorde hier en daar al het afschieten
van vuurwerk dat eigenlijk nog verboden was.
Mensen uit verre omtrekken kwamen naar de kerk, en baggerden
moeizaam door de sneeuw die vroeg begonnen was.
Maar in de kerk was het lekker warm en behagelijk,
hier kon je de zorgen voor morgen even vergeten.

Door de sneeuw liep ook een zwerver, en hij huiverde soms van de kou.
Hij was een jaar of twintig, had geen huis, en geen ouders.
Een eenzame knul, met zijn plunjezak onder zijn arm,
op zoek naar een schuilplaats ergens onder een brug.
Zijn hoofd ietwat gebogen, maar af en toe lichtte hij zijn hoofd even op,
maar niemand die op hem lette..niemand die aandacht aan hem schonk.

Het kerkje aan de kerkstraat liep al aardig vol,
het orgel begon zachtjes te spelen.
En op het podium stond een kerkkoortje wat begon te zingen.
De zwerver buiten bleef even staan voor het kerkje
en hij gluurde verlangend naar binnen.
O, hij wilde ook graag naar binnen gaan, maar verstijfde door
de harde blikken van sommige kerkgangers.
Die weerhielden hem ervan om naar binnen te gaan.
Was er nu niet eentje in de kerk die eraan dacht hém ook binnen te vragen?

Langzaam schuifelden nóg meer mensen het kerkje binnen..
ze zochten zonder op de zwerver te letten nog een plaatsje op.
Heel even keek de zwerver opnieuw naar binnen..
maar geen enkele mens die daar aandacht aan schonk.
De koster sloot de kerkdeuren, hij zag de zwerver ook niet staan.
Toen sjokte hij weer verder door de donkere stille straten..
En terwijl de koude wind bleef joelen door de kale takken van
de bomen, en de wind de sneeuw opjoeg.. ging hij op zoek naar
een brug niet ver bij het kerkje vandaan.
Hij hoorde zingen van ‘Here zij God in de hoge’..
Maar het was niet voor hem bestemd..
hij was immers maar een zwerver!

Hij hoorde een stem. Wat was dat? Wie was dat? Wie stond daar iets verderop naar hem te kijken? Het was een jonge man – ongeveer van zijn leeftijd. ”Kom” zei de stem: ”kom” jij hoort er immers ook bij”! Hij stond verbaasd op, maar ook argwanend. ”Kom” zei opnieuw de stem, wij gaan naar het kerkje..”kom” wij gaan er beiden naar toe”! Achterin gingen zij zitten, daar was nog een plek. Met grote ogen keek de zwerver rond, dit had hij nog nooit eerder meegemaakt. Het zingen, de preek, het was wonderbaarlijk.. Hij de zwerver, en mensen die met een boog om hem heen liepen.. dat hij dit wonderbaarlijke mee mocht maken was immers ongekend. Toen hij zich omdraaide naar zijn vriend die hem hiernaartoe had genomen… zag hij met schrik dat die verdwenen was. Zijn ogen vlogen over de mensen heen.. waar was zijn held ineens gebleven? Hij was er niet meer, maar in zijn hart gloeide opeens een stille warmte.. Was het een engel? Had God een engel naar hem toe gebracht? Na de dienst liep hij met andere mensen mee naar buiten. Zij hadden niets van dat wonderbaarlijke vernomen. Maar het gaf niet meer hij onder de brug moest slapen.. de warmte in zijn hart gloeide immers door zijn hele lichaam.

Dit was het verhaal van de zwerver onder de brug. Dit kwam in mij op omdat er zoveel eenzame mensen zijn. Laten wij hen daarom gedenken in ons gebeden!!

geschreven en ingezonden door Henny Schipper