Gisteren sprak ik even over de hel en over het probleem dat God, Die Liefde is, toch niet zou kunnen toestaan dat de hel zou bestaan. Om die reden zijn er legio mensen die niet in het bestaan van de hel geloven. Gisteren ging ik hier op in, maar het zit me niet lekker; ik wil hierover graag opnieuw met je van gedachten wisselen.
|
Mijn vader was de meest zachtaardige vader die je je maar kunt bedenken. Zijn gezicht lachte altijd; er zaten zulke diepe lach-rimpels in zijn gezicht dat zelfs als hij boos keek, zijn gezicht nog lachte. |
Hij was een oprecht kind van God en altijd bezig met Bijbelstudie en prediking. Hij genoot van het goede wat het leven biedt, maar wist altijd dat hij zich beter kon richten op de schatten die in de hemel voor hem weggelegd werden.
Toen ik nog heel klein was (ik denk 3 ? 4 jaar) gebeurde er iets wat op mijn netvlies gegrift werd. Mijn ouders hadden toen vier kinderen; ik was op dat moment de jongste. We hadden buren die niet zo erg vriendelijk waren. En die buren hadden een zoon, die ook niet erg vriendelijk was. Op een dag was de buurjongen aan het tennissen op het pleintje achter onze huizen. Er speelden daar meer kinderen. De buurjongen ergerde zich aan die kinderen en sloeg met zijn tennisracket naar ze. Mijn vader hoorde dat en hij ging verhaal halen. De buurjongen riep mijn vader iets onbeschofts toe. En toen sprong mijn vader over het tuinhekje.
De buurjongen had voldoende gezien; hij zette het wijselijk op een lopen. Mijn vader op topsnelheid achter hem aan. (wat was ik trots op hem!) Mijn vader, die lieve, zorgzame vader, die overal als zo’n aardige en vriendelijke man bekend stond: hij was veranderd in een furie toen iemand aan zijn kinderen kwam. Gelukkig voor de buurjongen kreeg mijn vader hem niet te pakken.
 |
Bij de reacties op een topic op Xandernieuws was er eens iemand, die over mij nare dingen vertelde. Uit boosheid, omdat hij op appie geblockt was. |
Hij vertelde rond, dat hij zonder reden en zonder waarschuwing was geblockt en dat ik erg hard en onredelijk was geweest. Toen reageerde er iemand: ‘appie is de meest zachtaardige man die ik ken!’. (Dank voor het compliment.) Maar het klopt wel; als kind van God wordt ons immers geleerd vriendelijk en zachtmoedig te zijn zoals onze Heer en als we dicht bij onze Heer leven veranderen wij ook zodat wij op Hem gaan lijken.
Toen onze dochter haar eerste vrouwelijke vormen begon te ontwikkelen, waren er tijdens een vakantie in het Rijndal twee kerels, die dit ook opgevallen was. Het vreemde was: ik zag ze kijken en wist wat ze dachten. En wat ze van plan waren, was niet goed. Onmiddellijk voelde ik een enorme woede in mij opkomen. Zonder er verder over na te denken besloot ik de eerste aan te vallen en in de Rijn te gooien (die stroomt daar nogal snel) en vervolgens zo snel mogelijk nummer twee aan te vallen. Blijkbaar was dit voornemen aan mijn ogen te zien, want toen die twee mij zagen keerden ze abrupt om en smeerden ze hem.
Deze twee verhalen hebben dezelfde lijn: een vriendelijk en zachtmoedig mens kan tot razernij gedreven worden als er onrecht gebeurt. Het zou dom zijn om mensen uitsluitend te zien zoals ze meestal zijn: elk mens heeft immers meerdere kanten. Zo zou het eveneens dom zijn om alleen Gods liefde te zien en niet verder te kijken. Ik heb ooit iemand horen bidden, die haar gebed begon met ‘lieve Heertje’…
Ach… wat aandoenlijk…
[warning]
Maar
God is helemaal niet aandoenlijk!
[/warning]
De grootste fout die een mens kan maken, is God zien als een vriendelijke oude sinterklaas, Iemand die liefdevol en begripvol is. Natuurlijk: ‘liefdevol en begripvol en vol genade’ dat zijn eigenschappen die bij God horen. Maar zorg ervoor dat je Zijn andere eigenschappen niet aan den lijve zult ondervinden! De Here God is als een Vader, die woedend wordt als Zijn schepping en Zijn kinderen worden aangevallen; wee de gene die dat doet; die zal ‘die andere kant’ zien: een vertoornde God die oordeelt en straft!
Laten we eens zien wat ‘de andere,
niet zo vaak onderkende, kant van de Here God is:
Als het volk Israël in de woestijn het gouden kalf aanbeden heeft zegt God tegen Mozes: (Ex 32,10) Nu dan, laat Mij begaan, dat mijn toorn tegen hen ontbrande en Ik hen vernietige.. Het volk Israël heeft God woedend gemaakt en de Here God heeft het helemaal gehad met dit volk. Hij wil hen vernietigen, maar laat Zich verbidden door Mozes, die als hogepriester van zijn volk voor het volk Israël pleit.
De oordelen van de eindtijd en voor de grote rechterstoel: Heb 10,31 Vreselijk is het, te vallen in de handen van de levende God!
Als de oordelen komen, ten tijde van ‘de ure des oordeels’ lezen we in Openb 6 15-17 Koningen, machthebbers, legeraanvoerders, rijken, aanzienlijken, slaven en vrije mensen, iedereen trachtte zich te verbergen in grotten en tussen de rotsen in de bergen. Ze riepen de bergen en de rotsen toe: ‘Val op ons neer! Verberg ons voor het oog van hem die op de troon zit (de Here God) en voor de toorn van het lam! (de Heer Jezus) Want nu is de grote dag van hun toorn aangebroken, en wie kan die doorstaan?’
Laten we nu eens kijken
naar ‘de andere kant’ van de Heer Jezus.
Hij kwam als het Lam, wat de zonde der wereld wegneemt. Hij deed Zijn mond niet open om Zich tijdens ondervragingen te verdedigen; Hij zweeg toen Hij werd geslagen en gemarteld; Hij liet gelaten toe hoe Hij werd gekruisigd.
De Heer Jezus is echter bepaald niet liefdevol en begripvol tegen de farizeeërs, die de mensen, die aan hen waren toevertrouwd en die ze hadden behoren te onderrichten, in plaats daarvan weghielden van de hemel. De Farizeeërs legden de mensen zware lasten op, die ze zelf niet droegen; ze waren huichelachtig. En de Heer Jezus zegt het hen ronduit: (Mat 23,33) Slangen, adderengebroed, hoe zult gij ontkomen aan het oordeel der hel?
Micha 5,14 spreekt over het duizendjarig Vrederijk, wat wordt geleid door de Koning der koningen: de Heer Jezus, die niet meer komt als het Lam, maar als de Leeuw van Juda(Openbaring 5:5); als machtige Overwinnaar. Over die tijd zegt de Heer Jezus: En Ik zal in toorn en gramschap wraak oefenen over de volkeren die geen gehoor gegeven hebben.
Waar de Here God zowel als de Heer Jezus het zelfbeschikkingsrecht van de mensen respecteren, zodanig zelfs dat mensen, die ervoor kiezen verloren te gaan, dat ook kunnen, daar zal het in het duizend jarig Vrederijk anders zijn: de mensen zullen knielen voor de Heer Jezus, en zij zullen gehoorzamen.
Soms denken wij mensen, dat wij liefdevoller en genadevoller zijn dan God Zelf. Maar laten wij het oordeel overlaten aan de meest Rechtvaardige Rechter: de Here God. Niet alleen de meest rechtvaardige, maar ook de God, die Zelf de straf van de mensen droeg. Als wij die gift van genade aannemen mogen wij behoren tot het huisgezin van God!
Salomo zegt in Spreuken 9,10:
De vreze des HEREN is het begin der wijsheid en het kennen van de Hoogheilige is verstand.
Laten wij dan wijs zijn en God vrezen om Zijn almacht
en laten we verstandig zijn en Hem leren kennen.
Beter schuilen bij de liefhebbende Vader,
dan staan tegenover het verterende vuur
van een toornig God!