“Verblijdt u in den Heere te allen tijd: en wederom zeg ik : Verblijdt u”
Filippenzen 4 vers :4
Een waargebeurd verhaal van de Amerikaanse voorganger Francis. M. Riley
Vele jaren geleden was ik gedurende enkele jaren pastor van een kerk in de staat Washington. Kerken in Washington en Oregon organiseerden elk jaar een Bijbel Jeugd Kamp om jongeren te bereiken voor Christus. Ik had het voorrecht zo’n Bijbel Kamp bij te wonen in de zomer van 1980.
Het kamp begon elke maandagochtend met de aankomst van bussen en personenauto’s die enkele honderden jonge mensen naar het kamp brachten in het prachtige Cascadegebergte van Oregon. Gedurende de week waren er elke ochtend en elke avond goede geestelijke boodschappen in diensten die op het terrein gehouden werden. De prediking werd gedaan door verschillende voorgangers in opleiding en er waren een groot aantal echt fijne en goede boodschappen vanuit Gods Woord. Vantevoren was in bidstonden al gebeden voor de redding van de jongeren en het gebed bleef, ook toen de kampen begonnen waren. De aanwezigheid van de Heilige Geest was zo sterk dat elke gelovige het onmiddellijk voelde.
Vrouwen uit verschillende kerken bereidden de maaltijden voor het kamp. Een heerlijk ontbijt om elke dag te beginnen, een heerlijke lunch en een uitgebreid diner elke avond. Al het voedsel werd door de deelnemende kerken aangeleverd zodat het Evangelie kon worden gebracht aan de vele jonge mensen die er zouden zijn. En dit is waar mijn verhaal echt begint …..
In de planning voor het kamp waren medewerkers gezocht en geselecteerd voordat het kamp begon. Alleen was er niet gedacht aan vrijwilligers om kookgerei, servies en bestek na de avondmaaltijd af te wassen. Die eerste maandag was een echte zegen geweest en enkelen waren tot bekering gekomen. Na de avondmaaltijd vroeg de voorganger vrijwilligers voor de (uiteraard enorme) afwas. Niet één enkele hand ging omhoog. Maar toen sprak de Heer tot mijn hart en ik stak mijn hand op voor vrijwilligerswerk aan de afwas . Iemand anders wilde ook wel te helpen. Daarmee was het afwasprobleem die avond opgelost.
Nu zou ik niet eerlijk zijn als ik zou zeggen dat ik geniet van afwassen, hoewel ik dat thuis in de loop van de jaren veel heb gedaan en nog steeds doe. Maar op het moment dat ik mijn handen in het afwaswater stak en begon met het wassen van het eerste bord, overkwam mij plotseling een zeer grote vreugde in de Heer. Ik keek naar het bord in mijn handen en dat bord vertegenwoordigde voor mij plotseling een jong persoon met een ziel en ik deed gewoon wat er gedaan moest worden om die jongere te helpen om Christus te leren kennen! En zo ging het met elk bord, elke pan, elke mes, vork en lepel.
Mijn afwas opwekking
Ik stond daar die avond en bad en verheugde me in de Heer terwijl de borden en pannen door mijn handen gingen en de tranen stroomden over mijn gezicht en drupten in het afwaswater. Ik ervoer mijn eigen opwekking terwijl ik met vreugde de afwas deed. Toen ik eindelijk klaar was met die enorme afwas verliet ik de eetzaal, mijn Heer lovend en aanbiddend en Hem dankend dat ik een kleine rol had mogen spelen in het proces van jongeren kennis laten maken met het zaligmakende Evangelie in Jezus Christus. De volgende avond vroegen ze opnieuw vrijwilligers voor de afwas en mijn hand was de eerste die werd opgestoken. Weer ervoer ik de nabijheid van de Heilige Geest in grote vreugde en beleefde ik de uren van afwassen als een persoonlijke opwekking. Ik had geen woord tegen iemand gezegd over mijn persoonlijke opwekking tijdens de afwas, maar toen ik de daarop volgende dag opnieuw mijn hand opstak als vrijwilliger sprong een broeder in de Heer op en verklaarde luid voor de hele groep in de eetzaal:
[note]
“Nee! Broeder Riley doet vanavond niet de afwas! Ik heb gezien hoe hij tot twee keer toe terugkwam van de afwas in de slaapzaal en ik weet wat er gaande is. Hij kan niet alles voor zichzelf hebben.
Ik doe de afwas vanavond!” En dat deed hij! En iemand anders de volgende avond!
[/note]
Toen de week voorbij was, stopten de zegeningen niet, maar zij bleven komen. Meer dan twee dozijn jonge mensen werden gered in dat kamp in die week en zij leven hun leven nog steeds in overgave aan hun Heer.
Conclusie
Beste lezers, wellicht is dit een dom en simpel getuigenis van mij om met u te delen, maar het was een enorm waardevolle ervaring die ik met de Heer mocht hebben. De Here God liet mij in deze ervaring zien dat onze houding en de gesteldheid van ons van hart onze vreugde in het dienen van Hem bepaalt. Hoevelen zien op tegen taken als de afwas, het wassen van de kleding, het stofzuigen etc.? Als je afwast sta je er dan bij stil dat de Heer ons het eten gaf en als je kleding wast dat Hij het is Die ons van die kleding voorzag? Dat het stofzuigen betekent dat de Heer ons een plek gaf om samen te komen?
Vandaag de dag zijn er veel daklozen die slapen in de bossen en onder bruggen; die eten uit afvalcontainers, en gebruikte kleding dragen die was weggegooid . Bidt jij voor hen? Getuig jij voor hen? Probeer jij hen te winnen voor de Heer? Ja, er zijn veel lelijke, vieze, stinkende en zelfs ronduit ellendige taken in dit leven , maar iemand het doen. We kunnen onze tijd besteden aan klagen en uitroepen: “Waarom ik Heer?” Of … we kunnen realiseren wat die taak betekent voor ons eigen welzijn , of voor het welzijn en het voordeel van anderen. Dan kunnen wij de Heer danken voor het voorrecht dat wij in staat zijn om die taak uit te voeren. Hallelujah! Glorie voor God!
Dit was slechts een herinnering, gedeeld uit het leven van een oude man. Ik hoop dat het iemand tot zegen mag zijn.