Vorige week hebben we besproken hoe de Oslo vredes-akkoorden zijn mislukt en hoe het plan ‘land voor vrede’ eveneens mislukte. Beide zaken verergerden de situatie alleen maar en leidden rechtstreeks naar de eerste ‘intifada’. We beëindigden met de opmerking ‘vrede kun je alleen sluiten met voormalige vijanden. Dat wil zeggen, vijanden die zijn verslagen.
Het beëindigen van een oorlog
Oorlogen worden beëindigd zoals we uit het verleden kunnen zien, niet door goede wil, maar door middel van een nederlaag. Wie niet wint verliest. Oorlogen eindigen meestal als een kant de oorlogsdoelstellingen heeft laten varen en de nederlaag aanvaard. Omgekeerd, zolang beide kanten nog steeds hopen om hun doelstellingen te bereiken blijft men vechten ofwel wordt het vechten weer spoedig hervat. Twintigste-eeuwse conflicten die eindigden met een verslagen vijand waren onder meer de Tweede Wereldoorlog, China en India, Algerije en Frankrijk, Noord-Vietnam en de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Argentinië, Afghanistan-USSR, en de Koude Oorlog. De vijand verslaan kan door hetzij de militaire aanpak, hetzij door economische en politieke druk; het vereist niet totaal militaire verlies of de totale economische vernietiging, laat staan ??de vernietiging van een bevolking.
Beëindig een oorlog, doe het dan goed
Wanneer een verliezende kant zijn oorlogsdoelen behoudt, blijft de hervatting van oorlogshandelingen mogelijk en zelfs waarschijnlijk. Duitsers behielden hun doel na hun nederlaag in de Eerste Wereldoorlog en dus ging Hitler het nog een keer proberen. De geallieerden wilden dan ook een totale overwinning op Duitsland bereiken om te voorkomen dat Duitsland het nog een derde keer zou proberen. De Koreaanse oorlog eindigde in 1953, maar Noord-Korea heeft altijd vast gehouden aan hun oorlogsdoelen, wat betekent dat het conflict op elk gewenst moment zou kunnen hervatten. De Arabieren verloren elke ronde van oorlog met Israël (1948-1949, 1956, 1967, 1973 en 1982), maar zij zagen hun nederlagen als louter van voorbijgaande aard en zij zijn vast van plan het nogmaals te proberen.
Wat willen Israël en de Palestijnen eigenlijk bereiken?
Wat is het ‘oorlogsdoel’ van Israël? Het in vrede leven in hun eigen land; een veilige plaats voor Joden in een wereld waar Joden nergens anders veilig zijn. Wat is het ‘oorlogsdoel’ van de Palestijnen? Dat is het vernietigen van de Joodse staat en uiteindelijk elke Jood de zee in te drijven. Het mag duidelijk zijn dat als beiden aan hun doel vasthouden er geen vrede kan zijn. Als Israël het doel laat vallen loopt dat uit op volkerenmoord. Als de Palestijnen hun doel laten vallen kan het vreedzaam samenleven van beide kanten snel en simpel worden geregeld. Daarvoor hoeven we alleen maar te kijken naar de in Israël wonende Arabieren, die gewoon burgerrechten hebben, scholing, medische zorg en alle kansen, tot aan de hoogste post in het Israëlische leger aan toe. Israël wil wel samenleven; de Palestijnen willen dat niet. Dit het grote probleem.
Het doel bereiken door vrede
Hoe zou Israël de Palestijnen kunnen dwingen om hun oorlogsdoel te laten vallen? Zij zijn immers niet uit op zelfbestuur in een eigen land; zij zijn uit op de vernietiging van Israël. Geef ze land om een eigen staat te realiseren en zij gebruiken het als uitvalsbasis voor aanvallen op Israël. Van alles is geprobeerd: territoriale terugtrekking van Israël ten gunste van de Palestijnen, het sluiten van compromissen, het verlenen van beperkt zelfbestuur in de hoop dat een ordentelijk bestuur ontstaat, creatieve manieren om de Tempelberg, Samaria en Judea te verdelen, het stimuleren van de Palestijnse economie, het bouwen van een muur om Israël te beschermen tegen het geweld en ga zo maar door. Niets daarvan zal het einddoel van twee staten die in vrede naast elkaar leven bereiken.
Het doel bereiken door een nederlaag
Het probleem is, geen van deze plannen richt zich op de noodzaak om de Palestijnse wil om te vechten te breken. Net zoals de Oslo-onderhandelingen zijn mislukt, zo zal elke andere onderhandeling mislukken als het oorlogsdoel van de Palestijnen hen niet wordt ontnomen. Dit houdt in dat Israël slechts één optie heeft om de Palestijnse acceptatie te winnen: een terugkeer naar het oude beleid van afschrikking, het onmiddellijk terugslaan na elke agressie van de Palestijnen met als doel dat zij gaan inzien dat ze niet kunnen winnen en beter af zijn als zij Israël eindelijk accepteren. Om het conflict te beëindigen, moet Israël 50 procent en meer van de Palestijnen ervan overtuigen dat zij hebben verloren. Als er voldoende Palestijnen afzien van hun droom van het elimineren van Israël kan het conflict eindelijk beëindigd worden. Natuurlijk zijn deze stappen precies tegenovergesteld aan de mening in de wereld, die tot doel heeft vooral de Palestijnen rustig te houden. Ziend op de historie blijkt dit echter de verkeerde aanpak. Samenleven kan alleen als beide partijen elkaar accepteren.
Dat kan nooit!
Voor hen die denken dat de Palestijnen te fanatiek zijn om te worden verslagen: als Duitsers en Japanners, niet minder fanatiek en veel krachtiger, in de Tweede Wereldoorlog werden verslagen en vervolgens werden omgezet in gewone burgers, waarom dan niet de Palestijnen nu? Bovendien leert de geschiedenis dat de moslims herhaaldelijk hebben toegegeven aan ongelovigen wanneer zij werden geconfronteerd met een overmacht, van Spanje tot de Balkan naar Libanon.
Twee voordelen
Israël heeft twee voordelen. Ten eerste, de inspanning begint niet op nul; statistieken wijzen erop dat 20 procent van de Palestijnen en andere Arabieren consequent de Joodse staat accepteren. Ten tweede moeten alleen de Palestijnen worden afgeschrikt en niet de hele Arabische of Islamitische bevolking in het Midden Oosten. Indien de Palestijnen hun oorlogsdoel zouden laten vallen zouden de Arabische landen rondom hun doel verliezen om ‘de Palestijnen te bevrijden van het Zionisme’.
Palestijnen kunnen profiteren van hun nederlaag
Als de Palestijnen zouden besluiten om Israëls bestaan te accepteren en met hen samen te werken, leven zij in een succesvol modern land. Onderzoeken tonen aan dat de Israëli’s behoren tot de top van de gelukkigste mensen in de wereld. Vergelijk dit met de huidige situatie van de Palestijnen: levend in ellende, in radicalisering en haat. Welke andere ouders willen dat hun kinderen zelfmoordterrorist worden? Welke andere mensen geven een hogere prioriteit aan nadelige gevolgen voor zijn buurman dan de verbetering van het eigen lot? Hamas en de Palestijnse Autoriteit zijn autoritaire regimes die hun onderdanen onderdrukken en destructieve doelen na te streven. De economie in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook is afhankelijk van gratis geld uit het buitenland, wat de Palestijnen afhankelijk maakt en wrok creëert.
Bevrijding
Een overwinning van Israël bevrijdt Palestijnen. Nederlaag dwingt hen te stoppen met irreële en boosaardige fantasieën en de lege retoriek van de revolutie. De Palestijnen kunnen als normale mensen gaan leven en een eigen economie, samenleving en cultuur ontwikkelen. Ironisch genoeg: de Palestijnen zouden meer hebben aan een nederlaag dan de Israëliërs aan hun overwinning. Dit zal beslist niet gemakkelijk of snel zijn: de Palestijnen zullen door de bittere smeltkroes van de nederlaag heen moeten, met hun wanhoop omdat ze de smerige erfenis van Amin al-Husseini, Yasser Arafat en Abbas van zich moeten afschudden en daarin hun fout erkennen. Maar er is geen kortere weg.
Wat gaat er gebeuren?
Helaas is deze hele studie overbodig. We weten vanuit het Woord van God wat er uiteindelijk gaat gebeuren: alle naties van de wereld zullen zich tegen Israël keren en zelfs tegen Israël optrekken. De Here God zal Jeruzalem maken tot een steen, die alle naties moeten opheffen en waaraan zij zich deerlijk zullen verwonden. Als dat zal gebeuren is de laatste jaarweek begonnen of staat te beginnen. Er komt een moment waarop de Christenen zullen worden weggehaald van deze wereld en bij de aanval op Israël zal de Joodse bevolking voor een deel ontkomen en door God bewaard worden. De eindtijd die dan is, zal een grote verdrukking zijn zoals niemand ooit gezien heeft. Laten wij, kinderen van God, zolang wij hier op aarde zijn, blijven bidden voor Israël. We zien hoe oneerlijk de wereld is tegenover de Joden; de haat van eeuwen her komt in onze dagen steeds duidelijker tot uiting. De pers in ons land houdt ons voor dat Israël de kwade genus is en dat de Palestijnen de onderdrukte minderheid is. Ik hoop dat dit stuk meer begrip geeft aan de hopeloze positie waarin Israël verkeert. Bidt voor Israël en getuig van het Evangelie van de Heer Jezus Christus zolang wij kunnen!
“De last, het woord van de HEERE over Israël. De HEERE spreekt, Die de hemel uitspant, de aarde grondvest en de geest van de mens in zijn binnenste vormt.
Zie, Ik ga Jeruzalem maken tot een bedwelmende beker voor alle volken rondom, ja, ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem.
Op die dag zal het gebeuren dat Ik Jeruzalem zal maken tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken. Allen die hem optillen, zullen zichzelf zeker diepe sneden toebrengen, en al de volken van de aarde zullen zich tegen haar verzamelen.”
Zacharia 12:1-3
bron: Breaking Israël News