Peter de Mooij is op 10 januari 2018 vooruit gegaan naar het Hemels Vaderhuis. |
Peter de Mooij is schrijver, auteur van ‘de dans van de grote zilverreiger’, ‘paradijs’, ‘van bodybuilder tot Christen’ en ’t is me wat Mooijs’. Zijn weblogs zijn geestig, dwars, eerlijk en puur. Vandaag plaats ik (met Peter’s toestemming) een artikeltje van zijn blog ‘Geestelijke momenten’ Neem ook eens een kijkje bij ‘Krimpenerwaard’ |
Ik fietste gisteren eindelijk weer eens in het zonnetje langs de vele boerderijen in de omgeving en mijn blik werd gevangen door een geit. Zijn Lange sik wapperde in de zwoele voorjaarsbries en het was toen dat ik de stem van de Heer pas hoorde, hoewel de preek van zondagmorgen ook zeer goed was. Nou ja de stem van de Heer? Het was meer een bulderend gelach. Het was of Hij met die wapperende sik wilde zeggen: ”Lieve mensenkinderen, zien jullie nou echt niet dat Ik er ben! Zijn jullie nou zo blind!”
Kijk eens naar de belletjes aan de geitenkopjes die Ik als natuurlijke oorbellen heb geschapen. Of de sik van de geit. Functioneel? Ben je gek, gewoon voor de lol. Lachen toch! Evolutietheorie, mijn zolen, zo’n sik heeft geen enkel doel dan humor van God. Toen zag ik de schapen met horens op de kop van zeker zeventig cm lengte. Ik wist niet eens dat dit bestond. En opnieuw hoorde ik de Schepper gniffelen. “Laat Darwin zich hier eens over buigen. Zeker weten dat hij meent dat deze schapen hard op weg zijn om zich tot saté pennen te ontwikkelen.
Mensen leer eens kijken! God schreeuwt uit alles:”Ik ben er en houdt van jullie!” Wees maar gerust, ook al lijken een aantal van je familieleden op apen, je hoeft de boom niet meer in.