“God heeft zijn volk toch niet verstoten?
Volstrekt niet!”
Romeinen 11:1
In de kerken in ons land zijn er mede-gelovigen die Israël zeer scherp bekritiseren. Zij vinden dat Israël zich gewoon moet houden aan de VN mandaten (zij vinden dus dat Israël daarin in gebreke blijft). Dat de palestijnse autoriteit elke keer alle beloften heeft gebroken en elke vredespoging van Israël heeft gesaboteerd en de Joodse bevolking terroriseert telt voor hen vaak niet mee, want ‘de palestijnen zijn een zwaar verdrukt volk dus je moet ook niet gek opkijken als er onder hen ‘vrijheidsstrijders’ zijn die de wet overtreden….’ Soms zelfs vergelijken ze dat onbeschaamd met de Nederlandse ondergrondse, die zich tegen de bezettende macht van de Duitsers teweer stelde in ’40-’45 en stellen zij de Nazi’s gelijk aan het huidige Israël. Ik vind dat vreselijk. Hoe verblind kun je hierin zijn.
Deze houding van gelovigen is bepaald niet nieuw. Al heel snel na de vorming van de Gemeente op Pinksteren begonnen de nieuwe gelovigen zich af te zetten tegen de Joden. Maar eerst werd het Joodse volk verdrukt, vervolgd, uitgeroeid of verspreid over de wereld door de Romeinse bezetter.
Een overzicht van hoe de Joden door de eeuwen heen zijn behandeld
de eerste eeuw
Onder Titus werd de stad Jeruzalem en de tempel in 70 na Christus verwoest, ongeveer 1 miljoen Joden werden vermoord en een rest werd weggevoerd. In de Joodse bergstad Gamla (op de Golanhoogvlakte) richtten de Romeinen een vreselijke slachting aan. Uit angst in Romeinse handen te vallen pleegden duizenden Joden zelfmoord door vanaf de stadsmuur in een ravijn te springen. In het jaar 75 valt Massada in handen van de Romeinen. De Joodse verdedigers (1000) pleegden ook hier uit wanhoop zelfmoord. In Ceasarea kwamen de Joden in opstand en de gehele Joodse bevolking werd gedood (20000 mensen). Op bevel van Titus werden in de arena van Ceasarea spelen gehouden waarbij wilde dieren werden losgelaten op mensen; tijdens één “feest” kwamen 2500 mannen om. In Alexandrië kwamen de Joden in opstand en er werden nogmaals 50000 Joden vermoord.
de tweede eeuw
In 135 kwam de opstand o.l.v. Bar Kochba met Messiaanse claims. Bijna 600.000 Joden werden vermoord. Hierna nam de kerk de vervolging van Joden over. Het land Israël lag er verwoest en verlaten bij en de overlevende Joden waren verspreid in Europa.
de vierde eeuw
Vanaf de 4 eeuw heeft de kerk drie houdingen naar de Joden toe aangenomen: gedwongen bekering, deportatie en uitroeïïng.
de vijfde eeuw
De bisschop van Constantinopel – Chrysostomus – (leefde rond 400AD) riep de kerkgangers op om alle kontakten met Joden te vermijden en te stoppen met de viering van Pesach. Hij stelde dat “de synagoge niet alleen een bordeel en een theater was , maar ook een rovershol en een verblijfplaats voor wilde dieren”. Niettemin werd deze bisschop later heilig verklaard door de RK kerk.
de zevende eeuw
In 614 besloot de vergadering van bisschoppen in Parijs dat geen Jood meer tot een bestuursambt of tot de militaire dienst mocht worden toegelaten; alle Joden die dergelijke ambten bekleedden moesten zich bekeren en zich laten dopen. Kinderen van gedoopte Joden werden van hen weggenomen en ter opvoeding in kloosters geplaatst of bij christelijke gezinnen ondergebracht. In 681 op het 12e concilie werd besloten voorgoed af te rekenen met “de joodse pest”. De Joodse godsdienst werd verboden; iedereen moest zich bekeren of anders volgde verbanning. In de 7e eeuw werden de Joden gedwongen zich te laten dopen en zich te bekeren tot de kerk van Rome waarbij zij hun afkomst en identiteit als Jood uitdrukkelijk moesten verwerpen. Als men weigerde werden ze buiten de gemeenschap gesloten of gedood : het Joodse probleem moest worden opgelost !!
In 612 verklaart de Spaanse koning alle schulden van christenen aan Joden nietig.
In 660 wordt de Byzantijnse kerk op het tempelplein omgebouwd tot de Al-Aksa moskee.
In 691 begint kalief Al-Malik met de bouw van de Rotskoepel..
de achtste eeuw
Vanaf de 8e eeuw wordt het allemaal wat rustiger in Frankrijk en Duitsland. Karel de Grote treed op als beschermer van de Joden omdat hij het economische nut en voordeel van vlijtige en ondernemende Joodse bevolking inzag.
de negende eeuw
800: begin van de omvangrijke Joodse migratie naar de Rijnvallei en de gebieden ten oosten daarvan: vestigingsgebied heette Askenaz.
de elfde eeuw
Toen kwamen de kruistochten: in 1095 organiseerde paus Urbanus II de eerste kruistocht in een serie van 8. Joden moesten- de godsmoordenaars – kiezen voor de doop of de dood. In Mainz werden honderden Joden vermoord. In 1099 werd in Jeruzalem de joodse synagoge vol met Joden in brand gestoken. De leider van de 1e kruistochten was Godfried van Bouillon: zijn zwaard is zorgvuldig bewaard in een houten kast in de heilige Grafkerk !! Met de kruistochten brak er een andere tijd voor de Joden aan : Samuel ben Yehuda schreef in 1096 : `en er viel een diepe duisternis over ons`. In heel Europa werden de Joden vervolgd. Moorden, plunderingen en gedwongen bekeringen. Het bloedbad en de golf van haat die uit hun medeburgers kwam, liet bij de Joden diepe sporen na.
de twaalfde eeuw
Volgens paus Innocentius III (1198-1216) waren de Joden tot eeuwige slavernij veroordeeld omdat zij de Heer gekruisigd hadden.
de dertiende eeuw
Besluiten op het concilie in 1215 openden de weg naar de ondergang van alle Joodse gemeenschappen in Europa. Joden moesten zich onderscheiden van de christenen door het dragen van een bijzondere soort kleding. De rampzalige voorloper van de jodenster! Anti-Joodse voorschriften werden vastgesteld in de samenleving zoals het opleggen van extra belastingen en de uitoefening van het aantal beroepen werd beperkt; verder werd bepaald dat de Joden in bepaalde wijken (ghetto’s ) moesten wonen. Op het 4e concilie in 1215 werd bepaald dat het voor Joden verboden werd om Joodse gebruiken te praktiseren, met Pasen mochten ze niet in het openbaar verschijnen en ze moesten een onderscheidende badge op hun kleding dragen.
Ook in deze eeuw werden de joden ervan beschuldigd dat zij de matzes bakten in het bloed van door hen ritueel vermoorde christenen wat weer tot nieuwe vervolgingen leidde. In 1231 sticht paus Gregorius 9 de Inquisitie, die wordt ingezet tegen ketters en Joden; het aantal dodelijke Joodse slachtoffers wordt geschat op 50.000 Engeland besloot in 1290 alle Joden het land uit te zetten en hun bezittingen werden geconfisqeerd; zij mochten pas 350 jaar later onder Cromwell terugkeren.
de veertiende eeuw
In de 14e eeuw moesten de Joden Frankrijk verlaten. In 1306 gaf Philips de Schone (gedreven door geldzucht) de opdracht om alle Joden op één dag onverwacht gevangen te nemen en alle Joodse vermogens in beslag te nemen teneinde de schatkist te vullen die door oorlogen was leegeraakt. Alle Joden werden zonder onderscheid gevangengenomen en in kerkers opgesloten; binnen één maand moesten zij met achterlating van al hun bezittingen Frankrijk verlaten. In 1321 hadden melaatsen omdat zij zich wilden wreken vanwege de slechte verzorging gif in enkele waterputten gedaan. De Joden kregen de schuld op basis van valse getuigenissen. Meer dan 5000 Joden werden gevangen genomen, gemarteld en levend verbrand.
Het absolute dieptepunt werd bereikt tussen 1347 en 1350 toen de zwarte pest over Europa raasde. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht hadden ook de Joden van de ziekte te lijden hoewel minder dan de christenen omdat zij een meer hygiënische leefwijze hadden dan de christenen. (de reinigingswetten van de THORA!) Toch werden zij als zondebokken bestempeld en vervolgd. Meer dan 200 Joodse gemeenschappen in Duitsland werden verwoest en uitgemoord; de overgebleven Duitse Joden vluchtten voor het merendeel naar Polen en andere gebieden in Oost-Europa. Daarmee kwam ook een einde aan de middeleeuwse bloeiperiode van de Duitse Joden.
In 1391 ontstaat in Spanje een Jodenvervolging onder leiding van één van de bisschoppen aldaar. 4000 Joden worden vermoord en tallozen worden als slaven verkocht. In Cordoba liggen de lijken van 2000 mensen tussen de puinhopen van hun verwoeste huizen en synagoge. In minder dan één kwartaal was de gehele Joodse bevolking van de Pyreneeén uitgeroeid en weggevoerd.
de vijftiende eeuw
In 1492 werd – gesteund door koning Ferdinand van Arragon en zijn vrouw Isabella – door de paus de Inquisitie in Spanje ingesteld: geloofsrechters die er op toezagen dat wereldse vorsten ketters moesten vervolgen en bestraffen; de opsporing was de taak van de bisschoppen. Het lot van de 200.000 Spaanse Joden bezegeld. Met het kruisbeeld in de hand trad de groot/inquisiteur op voor de koning. Al hun bezittingen werden in beslag genomen, hun scholen en ziekenhuizen werden gesloten, hun synagogen werden veranderd in kerken en kloosters. 160.000 Spaanse Joden werden verbannen; hiervan reisden er 25.000 naar Holland. De meeste van de achterblijvers laten zich dopen maar blijven in het geheim Joods. Zeer recent hebben de nakomelingen van deze Joden het recht verkregen een Spaans paspoort aan te vragen. Maar het was ook gedaan met de grote groei en bloei van het land en de steden. Nooit bereikten wetenschap en wijsbegeerte meer de hoogten van voorheen. Pas in 1810 zou de wet een einde aan de Inquisitie maken in Frankrijk, Spanje en Portugal.
de zestiende eeuw
In de 16e eeuw waren Engeland en Europa volkomen anti-joods.
de zeventiende eeuw
Einde 17e eeuw werden er nog Joden in Portugal op de brandstapel gedood; de katholieke kerk had toen Frankrijk, Engeland en Spanje geheel gezuiverd van de Joodse aanwezigheid. Het concilie van Basel besluit dat Joden in het vervolg in getto’s moeten wonen. Zo zijn de Joden verdreven uit Portugal – de grote vlucht naar het oosten was begonnen: Polen. In 1648 werd de tot dusverre vredige oase van het Oost Europese Jodendom door een catastrofe getroffen: de Joodse gemeenten werden bloedig vervolgd en er vonden gruwelijke moordpartijen plaats tot in het verre zuiden van Polen toe (het huidige Oekraïne). Dit leidde weer tot een massale vlucht van Joden naar de steden Hamburg, Frankfurt, Amsterdam en Venetië.
In 1648 vond er een slachtpartij plaats onder de Joden in de Oekraïne door kozakken. Velen moesten vluchten en werden weer toegelaten in Engeland. Ook werd het mogelijk te emigreren naar Amerika.
de achttiende eeuw
Op korte afstand van het Vaticaan was het joodse ghetto, door hoge muren hermetisch afgesloten van de rest van de stad. In 1732 woonden hier 12000 Joden in kleine benauwde huizen. De pauselijke curie legde zware belastingen op en zelfs moest er betaald worden voor het verplicht luisteren naar preken. Tegenover de ingang van het getto stond een kruis met als inscriptie: “de ganse dag breidde Ik mijn armen uit naar een opstandig volk” In 1786 waren de Joden de wanhoop nabij en zij smeekten paus Pius VI hun lot te verzachten: zonder enig resultaat.
de negentiende eeuw
Rond 1800 woonden verreweg de meeste Joden in Polen waar de verdrukking van de Joden – zoals in de Middeleeuwen in Europa – onverminderd doorging. In Rusland werden Joden gedwongen zich te bekeren en zich te laten dopen of anders volgde uitzetting. Na de moord op de tsaar (1881) begon er een golf van pogroms (het Russische woord voor verwoesting) tegen de Joden. Een onafzienbare stroom vluchtelingen trok richting het westen, een ware exodus. Veel Joden vertrokken naar Canada, de Ver. Staten, Australië, Engeland, Zuid-Afrika. Het aantal immigranten naar de VS nam zeer snel toe. Rond 1880 kwamen 600.000 Joden uit Oost-Europa in Amerikaanse havens aan. Toen in 1903 opnieuw pogroms werden uitgevoerd kwamen weer 500.000 Joden naar Amerika en uiteindelijk waren er in 1929 2,3 miljoen Joden de oceaan overgestoken.
De twintigste eeuw
Hoewel de Joden meer en meer integreerden in Europa, bleef antisemitisme bestaan. Adolf Hitler nam een voorbeeld aan de boeken van Maarten Luther en de rassenleer die destijds onder de aandacht kwam door de evolutietheorie. Hitler distilleerde daaruit ‘de superieure rassen en de inferieure rassen’ en hij stelde dat in de natuur ook de superieure rassen de ‘lagere rassen’ overwonnen, dus dat het verstandig zou zijn als zijn ‘superieure arische ras’ de ‘inferieure Joden en zigeuners’ zou elimineren. Met de Neurenberger Wetten werden de Joden de burgerrechten ontnomen en er kwam een ‘wet op de bescherming van het Duitse bloed en de Duitse eer’. Hitler wist de kerk (Maarten Luther) aan zijn kant.
De kerk niet de schuld?
Hoewel het op het eerste gezicht lijkt alsof bij de genocide op de Joden tijdens de oorlog de kerk niet betrokken was, is dat niet zo. Paus Pius XII in Rome wist alles van de plannen van Hitler en stond daar voor de volle 100% achter. De paus bezocht Adolf Hitler en er werd geen kwaad woord gezegd over de (toen al aan de gang zijnde) massavernietiging van het Joodse volk. (Het Vaticaan hielp zelfs na de oorlog vele oorlogsmisdadigers te ontkomen) Hitlers demonische waandenkbeelden zorgden voor een afschuwelijke vervolging van Joden in concentratiekampen en terreur. Zes miljoen Joden stierven. De meest beschamende periode in de mensheid.
Volledigheidshalve wil ik hier aan toevoegen dat er ook mensen in de Christelijke kerken waren die hun leven in de waagschaal stelden voor de Joden. Denk aan Dietrich Bonhoeffer, Corrie ten Boom en gelukkig nog vele anderen.
De kerk breekt in stukken
Het is verschrikkelijk om deze hele opsomming te zien en te weten dat het grootste deel van de zware vervolgingen die de Joden te verduren hadden, vanuit ‘de kerk’ kwamen. In de zestiende eeuw kwam er een afsplitsing van ‘de’ kerk: de Rooms Katholieke kerk. Op 31 oktober 1517 publiceerde Maarten Luther, een rooms katholieke priester, zijn 95 stellingen. Hierin keerde hij zich tegen de aflaatverkoop, waarmee gelovigen hun zonden konden afkopen. Luther keerde zich eveneens af van de onfeilbaarheid van het concilie en het pauselijk gezag. In 1520 schreef Luther in zijn boek ‘Over de vrijheid van een christen’. De bedoeling van Luther was niet om de RK kerk te verlaten, maar om de paus te laten zien welke dwalingen er in de kerk binnen waren geslopen. In oktober 1520 werden Luthers boeken echter in Leuven op de brandstapel gegooid. Dit leidde uiteindelijk tot de totale breuk met de Katholieke Kerk. Luther vertaalde het Nieuwe Testament en later ook het Oude Testament in het Duits.
Reformatie
Luther stelde de misstanden in de roomse kerk aan de kaak en dat was goed. Hij zorgde ervoor dat de gewone mensen ook de Bijbel konden gaan lezen en ook dat was een zeer goede zaak. Velen kenden de Bijbel niet omdat de RK missen in het latijn werden gehouden. Nu kon men zelf kennis nemen van het Evangelie. Het conflict wat ontstond na Luthers goedbedoelde kritiek op de RK kerk luidde de protestantse reformatie in. Naast Luther wordt ook de naam van Johannes Calvijn genoemd. Naar hem werd een protestants-christelijke stroming, het calvinisme, genoemd.
Opnieuw Jodenhaat, ook na de Reformatie
Luther was in beginsel redelijk positief in zijn oordeel over de Joden. Hij vond het niet vreemd dat de Joden zich nooit bekeerd hadden, omdat de kerk hen zo had vervolgd, wat de Joden uiteraard alleen maar afstootte. Luther verwachtte een ‘verbetering’ te zien na de reformatie; een bekering van de Joden tot het Christelijk geloof. Toen die omslag uitbleef raakte Luther zo teleurgesteld dat hij zich geheel tegen de Joden keerde en het boek schreef ‘Over de Joden en hun leugens’ een antisemitische verhandeling over de Joden. De volgende maatregelen moesten volgens Luther tegen de Joden genomen worden:
- Synagogen en Joodse scholen moesten in brand gestoken worden.
- Huizen van Joden moesten afgebroken en verwoest worden. Een simpel dak of een stal was goed genoeg voor hen.
- Joodse gebedsboeken moesten afgenomen worden.
- Rabbijnen en andere Joodse geletterden moest, op straffe van de dood, verboden worden ooit nog iemand het Joodse geloof te leren.
- Sieraden en geld moest van de Joden afgenomen worden.
- Joden mochten zich niet meer op straat vertonen.
- Joden moesten worden opgepakt en in werkkampen gestopt worden om hun brood te verdienen.
De vervangingsleer
De Christelijke theoloog Johannes Calvijn duidde het volk van God in het Oude Testament aan als Ecclesia (kerk). Zij die hier onder vielen waren uitsluitend de Joden die zich tot het Christendom hadden bekeerd. Verder bestond de Ecclesia uit de nieuwe gelovigen: de heidenen die Jezus Christus volgen. Voor Israël zag Calvijn in de heilsgeschiedenis geen rol meer; hun rol was uitgespeeld. Calvijn noemde de Joden ‘de allerheftigste vijanden van Christus Zelf’.
Waarom bekeert het Joodse volk zich niet?
De reden is eigenlijk eenvoudig: zij kunnen het niet. “God gaf hun een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om niet te horen, tot de dag van heden.” Romeinen 11:8 “Maar hun gedachten werden verhard. Want tot heden toe blijft dezelfde bedekking over de voorlezing van het oude verbond zonder weggenomen te worden, omdat zij slechts in Christus verdwijnt. Ja, tot heden toe ligt, telkens wanneer Mozes voorgelezen wordt, een bedekking over hun hart” 2 Korintiërs 3:14-15 De Joden lezen het Oude Testament maar hun verstand is bedekt zodat zij het levenbrengende Evangelie er niet in zien. Pas als Israël zich in doodsnood keert tot God en roept om hun Messias zal die bedekking worden weggenomen en zullen zij door de Heilige Geest hun Messias herkennen en aanvaarden. Het is vanwege ONS dat zij die bedekking hebben. Daardoor kwam het heil tot de heidenen. En in plaats van dit volk te zien zoals ze zijn: onze oudere broer in het geloof, is de kerk (zowel de Rooms Katholieke kerk als de latere kerken uit de Reformatie) op schandelijke wijze omgegaan met het volk van God.
 |
“Daarom zal Ik hen tot naijver verwekken door wat geen natie is, door een dwaas volk zal Ik hen krenken.” Deuteronomium 32:21“Ik vraag dan: zij zijn toch niet zo gestruikeld, dat zij wel vallen moesten Volstrekt niet! Door hun val is het heil tot de heidenen gekomen, om hen tot naijver op te wekken.” Romeinen 11:11 |
De kerk als voorbeeld voor de Joden?
Tot dusverre heeft de kerk zich niet bepaald zo gedragen dat zij het Joodse volk tot jaloersheid (naijver) kon verwekken. Zij zaaide eerder angst in Joodse harten. De kerk zou in diep berouw moeten zijn naar dit volk. Wij zouden Israël met heel ons hart lief moeten hebben; het is door hun val (en daarmee de eeuwen van ellende en vervolging!) dat het heil tot ons is gekomen!
Met dank aan Wim Miedema voor het ter beschikking stellen van zijn gegevens!