Examenfraude

een verhaal van Marieke van Tongeren Er was eens een school, waar de leraren hun best deden om de leerlingen op te leiden voor een goeie toekomst. Niks bijzonders, zou je zeggen. Dat was ook zo, totdat er een nieuwe jongen op school kwam. Hij viel al meteen op, omdat hij wel erg zelfverzekerd was. Ja, sterker nog, hij was gewoon opvallend goed. Om privacy redenen geven we zijn naam niet vrij, maar laten we hem Jay C. Noemen. Hij had alles geleerd van zijn vader, zei hij wel eens. Dat vonden de leraren een stuk minder leuk. Zij waren het toch, die hun kennis doorgaven aan de leerlingen?

Als er vragen waren, gingen de leerlingen steeds vaker naar Jay toe. zijn uitleg was helder, en hij begreep precies waar ze op vastliepen. Toen hij ook nog gratis bijles ging geven, omdat hij zo graag wilde dat de rest van de school het net zo goed ging doen als hij, was de maat vol.

De leraren besloten om Jay in de val te lokken, en zo te laten zien dat zij echt meer kennis in huis hadden dan hij. Uit een grote groep leerlingen, werd Jay naar voren geroepen. De lastigste vragen stelden ze hem, en op een briefje hadden ze de antwoorden geschreven, zodat ze daarna triomfantelijk hun gelijk konden laten horen. Zover kwam het niet, want Jay liet niet met zich sollen. Na een tijdje vond hij het genoeg:” jullie zijn toch de leraren, in de boeken staat duidelijk genoeg wat het antwoord is. Moeten jullie mij dat vragen?” En hij liep weg, de leraren waren woest!

In de lerarenvergadering ging het alleen nog maar over Jay. Dit ging zo niet langer, ze wilden van hem af. Maar hoe doe je dat bij een leerling die niets verkeerd doet? Toen de examens geweest waren, was het slagingspercentage veel hoger dan vroeger. In plaats van blijdschap, was er woede bij de leraren. Zo goed had de school nog nooit gescoord. Dat was zeker ook weer te danken aan Jay…..

Om uiteindelijk wraak te nemen op deze perfecte leerling, kwam iemand op het idee om een roddel naar buiten te brengen dat er gefraudeerd was. En omdat er maar een leerling was met allemaal tienen, moest Jay het wel geweest zijn. Al gauw stonden de journalisten voor de school. De beste vrienden van Jay werden ondervraagd. Maar omdat ze bang waren dat hun goeie resultaten in twijfel werden getrokken, vertelden ze gauw dat ze hem eigenlijk niet kenden.

Aan de directeur hadden ze niet veel. Hij durfde geen beslissing te nemen, en waste zijn handen in onschuld. Laat de ouders maar beslissen wat er verder moet gebeuren. Natuurlijk wilden de ouders dat de mooie cijfers van hun kinderen echt door hun verdiend waren. En als er dan een schuldige moest zijn, was dat vast wel die jongen die betere cijfers haalde dan hun kind. Dus werd er massaal besloten dat Jay van school moest, zonder diploma en met een slechte reputatie.

De vrienden van Jay voelden zich erg schuldig door het gebeurde. Hoe konden ze zo slap zijn? Ze hadden juist hun goeie diploma’s aan hem te danken. Dankzij hem konden ze een goeie toekomst tegemoet zien…
Opeens verscheen Jay, en hij was helemaal niet boos. Hij had van zijn vader begrepen dat dit zou gebeuren. Het hoorde bij het plan dat hij had. Alle wijze lessen die hij door had gegeven, konden nu veel meer mensen bereiken. Zoveel publiciteit als hij had gehad, zoveel mensen die hem gingen volgen en liken….

Jay ging weg, en liet de kennis achter bij zijn vrienden. Zij gingen zoveel mogelijk opschrijven, zodat anderen er ook beter van werden als ze de boeken gingen lezen. De leraren werden vergeten, maar alles wat Jay aan zijn omgeving had geleerd, wordt nog steeds doorgegeven.