|
We hebben een nieuwe telefoon. Weer een draadloze, wel zo gemakkelijk. En een losse handset, voor op de slaapkamer. Ik moest de gebruiks-aanwijzing doornemen (daar heb ik -zoals de meeste mannen- een hekel aan) maar ja, je moet toch weten hoe je namen en nummers in het telefoonboek zet en ook hoe je ze weer oproept en zo. Terwijl ik de gebruiksaanwijzing doorbladerde, las ik de waarschuwing dat de handset niet te ver van het basisstation verwijderd moet worden. De handset zoekt constant contact met het basisstation. |
 |
Meteen sprong mij de vergelijking in gedachten: ‘als kind van God zijn ook wij verbonden met de Here God. Hij leidt ons, geeft ons aanwijzingen voor ons leven en zoekt in alles het beste voor ons. Maar voorwaarde is dan wel dat we een constante verbinding hebben’.
|
‘Aanhoudend’ (voortdurend, zonder ophouden) en ‘bij elke gelegenheid’…
Net zoals mijn telefoon, die een constante verbinding wil. Maar willen wij dat wel? Het is toch òns leven? Maar toch is dit is wat de Here God zo graag wil. Dat wij in Hem leven, Hem in alles raadplegen, Hem deelgenoot maken van alles wat we beleven. Je kunt elke gelegenheid gebruiken om dit contact te hebben; de Here God kent geen spreekuur; Hij is 24 uur per dag, 7 dagen in de week en 52 weken per jaar bereikbaar.
‘Ja maar’ denk je misschien, ‘Als je aan het werk bent dan kun je toch moeilijk constant bidden?’ Dat is natuurlijk zo, als we geconcentreerd bezig zijn met ons werk dan zijn onze gedachten ook daarmee bezig. Maar als je even stopt, even koffie drinkt, achter het stuur van de auto zit, even naar de wc gaat…
Hè? Dat is toch niet eerbiedig?
De Here God heeft ons gemaakt en net zoals een ouder het niet raar vindt met een kindje te praten wat op het potje zit, vindt de Here God het niet raar als wij met Hem spreken terwijl we naar de wc zijn. Het is een stil momentje, waarin je even voor een collega kan bidden of gewoon, om God te danken dat je Zijn kind mag zijn! Bidden op de wc is voor mij zo’n gewoonte geworden dat ik laatst in de lach schoot toen ik me realiseerde dat ik ging zitten en uit automatisme mijn handen vouwde…
Bidden helpt
Mijn vader werkte bij de machinefabriek Conrad Stork. Hij moest eens voor zijn werk naar een electriciteits centrale, waar men werkte met een kraan van Stork, die het niet meer deed. Mijn vader ging alle verbindingen na, mat alles door en bevond alles in orde. Het was een raadsel waarom de kraan niet werkte. ’s Avonds in zijn hotelkamer vouwde mijn vader zijn handen en vertelde onder andere over zijn probleem met die kraan. En plotseling schoot het antwoord door hem heen alsof hij het een stem hoorde zeggen: ‘zelfs in een electriciteitscentrale kan de stroom uitvallen!’. De volgende dag controleerde hij meteen het allersimpelste: kreeg de kraan wel electra? Nee dus.
 |
God Zijn telefoonlijn Telefoon van glorie Krijg je soms geen antwoord |