In het vorige topic zagen we hoe de houding van de wereld –en in het bijzonder van de kerk- tegenover Israël was in de voorbijgegane eeuwen. Nadat Hitler had gepoogd alle Joden uit te roeien en daardoor meer dan zes miljoen Joden liet vermoorden, waren er na de oorlog de enkele Joden die het overleefd hadden: zij, die met succes ondergedoken waren geweest en zij die de concentratiekampen hadden weten te overleven. In 1917 was al de stichting van een Joods Nationaal tehuis was beloofd in de Balfour-declaration: een brief, geschreven op 2 november 1917 door de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour en gericht aan Lord Rothschild, een leider van de Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië. In de eerste wereldoorlog werd het Ottomaanse rijk verslagen en kwam het deel wat bekend stond als Palestina onder Brits beheer. Het werd een mandaatgebied. Dit gebied was toegezegd door James Balfour en dit gebied zou volgens zijn belofte opnieuw het Nationale huis voor de Joden zijn.
De terugkeer naar het Beloofde Land
De schamele groep Joden die de oorlog had overleefd hield zich vast aan die belofte en zij trokken massaal richting Palestina. Gezien de gruwelen van de concentratiekampen zou men denken dat de overlevenden ruimhartig toegang werd verleend. Niets was minder waar. Door het al decennia gaande Zionisme (de terugkeer naar het Beloofde Land) waren al voor de oorlog Joden teruggekeerd. Zij kochten de waardeloze braakliggende grond van de Arabische eigenaren en tot verbazing van iedereen zagen zij kans de grond te ontginnen, de stenen te ruimen, gewassen te planten en van irrigatie te voorzien. God zegende de terugekeerde Joden en ook de Arabieren plukten daar de vruchten van: er kwamen ziekenhuizen en er kwam werk. Toen de in Palestina levende Arabieren echter na de 2e wereldoorlog zagen dat er een toestroom van Joden aan zou komen, kwamen de protesten. Eveneens kwamen die van de omliggende landen. Engeland –bang voor het oliewapen- verbrak haar beloften en begon de toestroom van vluchtelingen in te perken. Dit leidde er uiteindelijk toe dat concentratiekamp overlevenden werden gestopt in Britse concentratiekampen op Cyprus. Ten hemel schreiend!
Israël heropgericht
Uiteindelijk werd het mandaat op Palestina beëindigd en verdeelde de VN het gebied tussen de Joden en de Arabieren. De eerdere verdeling, Joden in het oorspronkelijk gebied van Israël en de Arabieren in een nieuw te vormen staat in trans-Jordanië (het in 1922 gevormde koninkrijk Jordanië) werd vergeten en de Joden moesten hun land gaan delen met de daar wonende Arabieren. Zij gingen ermee akkoord. Maar de daar wonende Arabieren niet. Zij kregen de boodschap van de omliggende landen om hun biezen te pakken en te vluchten, want de nieuwe staat Israël zou onmiddellijk worden aangevallen om te worden uitgeroeid. Zo ontstond het ‘palestijnse’ vluchtelingenprobleem: gecreëerd door de Arabische landen en eveneens reeds generaties lang nu door hen in stand gehouden.
Bezette gebieden
De Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog duurde ongeveer een jaar en tot ieders verbazing werd Israël de winnaar, hoewel zij tegenover een enorme overmacht van tanks, vliegtuigen en manschappen stonden. Tijdens de oorlog hadden Jordanië, Syrië en Egypte grote delen van Palestina bezet. Egypte bezette de Sinaïwoestijn en de Gazastrook; Syrië bezette de Golan hoogvlakte en Jordanië bezette Judea en Samaria. (die gebieden worden vaak aangeduid als ‘de Westelijke Jordaanoever’) Israël maakte meer oorlogen mee omdat ze onverzoenlijke vijanden hebben die telkens ‘uitroeïngsoorlogen’ planden. In 1967 verkreeg Israël in zo’n oorlog de door Egypte, Syrië en Jordanië nbezette gebieden. Vreemd genoeg wordt sindsdien gesteld dat Israël de bezetter van deze gebieden is! Historisch volkomen onjuist! Het waren bezette gebieden en Israël nam ze terug en bood ze meermaals aan aan de palestijnen, die dat dan weer categorisch weigerden omdat zij ‘het gehele Palestina’ wilden. De gebieden die zij nu als thuisland willen konden ze eerder via vredesonderhandelingen al van Israël krijgen, zelfs tot aan Oost Jeruzalem toe!
Strijd om het bestaan
Toen bleek dat via de gewapende strijd Israël niet zou worden verslagen werd overgegaan tot de intifada. Beginnend met een opstand van stenengooiende jongeren, waartegen het Israëlische leger eigenlijk niet veel kon uitrichten. De intifada groeide en ontwrichtte de maatschappij. Een ander wapen wat werd ingezet was de leugen. De voor 1948 in Palestina wonende Joden en Arabieren werden beiden Palestijnen genoemd. Jassar Arafat, een Egyptenaar(!) en leider van de terreurorganisatie PLO, verklaarde dat alleen de Arabieren de eigenlijke Palestijnen waren. Die leugen is nu al zo ingeburgerd dat bijna niemand meer weet dat dat niet waar is: er is namelijk nooit een Palestijns volk geweest. Als we iets verder kijken dan de Nederlandse pers ons laat zien dan zien we hoe zwaar het Joodse volk zucht onder het terrorisme, onder de voortdurende aanvallen op onschuldige burgers; ook vrouwen en kinderen. Onder de steeds maar voortdurende raketbeschietingen vanuit de Gaza strook, een gebied overigens wat Israël in 2005 ontruimde en aan de palestijnen gaf. De palestijnen stichten er meteen hun Islamitische ‘huis van vrede’ en Hamas vestigde door veel moordaanslagen op hun eigen volk hun schrikbewind. Sindsdien leven de mensen in Gaza in een hel, geregeerd door haat. Hun kinderen leren van jongs af aan de Joden te haten vanuit het diepst van hun hart. Het ‘land voor vrede-concept’ is duidelijk een mislukking, dat toont Gaza ons duidelijk.
Land voor vrede: bedreiging voor Israël
Toch, hoe kan het anders, dwingt de wereld Israël nog steeds in de ‘land voor vrede’ gedachte en eist van Israël dat ze de van oudsher Israëlische gebieden Judea en Samaria opgeeft en aan de palestijnen geeft om ook daar een terreurstaat te bouwen. De wereld eist bovendien dat Israël haar ongedeelde hoofdstad Jeruzalem opgeeft zodat het (tevens) de hoofdstad van een terreurorganisatie kan worden. Doot het opgeven van strategische gebieden wordt Israël zo goed als onverdedigbaar. Israël is al een veel kleiner gebied dan Nederland; (ongeveer de helft) en volgens de door Abbas gewenste grenzen zou Israël op het smalste stuk minder dan 15 kilometer breed worden en dit geeft palestijnse terroristen een unieke kans heel Israël aan te vallen met hun raketten.
apartheidstaat
Wat veelal niet wordt benoemd, is dat in Israël nog steeds vele Arabieren wonen die de Israëlische nationaliteit hebben en ook vertegenwoordiging in de Knesseth hebben. De leiders van de palestijnen maken er echter geen geheim van dat de aan hen toe te wijzen gebieden volkomen ‘gezuiverd’ dienen te worden van Joden. Zouden wij zo’n houding van welk westers land dan ook accepteren? Stel dat een Europees land alle Joden uit zou zetten: zou de verontwaardiging terecht niet enorm zijn? Toch: het ‘Juden raus’ klinkt in ‘de palestijnse gebieden en in het Westen wordt gesproken over ‘de vredelievende Palestijnen die toch alleen maar een eigen staat willen…’ Wat triest is het dan te horen dat velen niet de palestijnen, maar Israël noemen als een ‘apartheid-staat’… De leugen regeert!
Israël mag niet voor zichzelf opkomen
Toen Amerika in 2003 Irak aanviel onder het voorwendsel dat in Irak massavernietigingswapens zouden zijn, reageerde de Iraakse dictator Saddam Hoessein direct met raketaanvallen op Israël. Israël begreep dat –als zij militair zouden reageren- het conflict zich meteen uit zou breiden naar de hele regio en Israël reageerde niet op de brutale raketaanslagen vanuit Irak. In de jaren volgend op de Golfoorlog tussen Amerika en Irak begon Iran met het bouwen van de nucleaire installaties. Toen de wereld niet bleek in te grijpen wilde Israël dat zelf gaan doen. Israël had dat al eerder moeten doen in Irak toen zij de in aanbouw zijnde Iraakse reactor Osirak vernietigden. Ook in 2007 vernietigde Israël een in aanbouw zijnde reactor in Syrië. Nu echter, in Iran, werd het Israël verboden door ‘vriend’ Amerika onder leiding van Obama, die zei het probleem wel middels sancties op te lossen.
Iran
Iran dreigt al decennia om Israël geheel en al uit te roeien. De bezorgdheid in Israël over de reactors in Iran zijn begrijpelijk, want al jaren lang klinken deze dreigementen dagelijks, zelfs in officiële toespraken voor de VN. Regelmatig noemt de hoogste geestelijk leider of de president van Iran Israël een ‘kankergezwel’ wat ‘verwijderd’ moet worden. Toen Iran nucleaire installaties begon te bouwen hield de hele wereld de adem in. Want dit olierijke land heeft echt niet per sé nucleaire energie nodig en het geeft ze wel de mogelijkheid om kernwapens te gaan ontwikkelen. Ondanks Israëls protesten zweeg de wereld. Gemotiveerd door die apathie en het feit dat Israël werd gedwarsboomd om iets tegen Iran te ondernemen, begon Iran met het bouwen van opwerkingscentrales met ultra-centrifuges. Daarmee kan uranium worden verrijkt zodat het geschikt wordt voor kernwapens. Verrijkt uranium wordt gebruikt in ziekenhuizen (medische radio-isotopen), maar daarvoor zijn slechts enkele verrijkingsinstallaties nodig. Iran bouwde er vele duizenden. (ruim 19.000 !) Elk land wat zich bezig houdt met kernenergie valt onder controle van het atoomagentschap van de VN. Iran ook, maar Iran maakte het inspecteurs het werken onmogelijk; hield hen weg bij bepaalde installaties of stuurde de inspecteurs zelfs het land uit. Iran ging verder met het ontwikkelen van een kernwapen. (hoewel dat officieel ontkend wordt)
De VN zegt ‘foei!’ tegen Iran
Iran bleef dus gewoon doorgaan met het bouwen van nucleaire reactoren en verrijkingsinstallaties. De wereld reageerde eindelijk en legde Iran sancties op. Deze sancties werden door de westerse landen zelf onderdoken (Geavanceerdere Nederlandse nucleaire technologie ging naar Pakistan Iran en Libië.) en de hele houding van de Verenigde Naties richting Iran bleef er één van besluiteloosheid en halve maatregelen.
Netanyahu waarschuwt de wereld
De p5+1 (de Verenigde Staten, Rusland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, China en Duitsland) probeerde met Iran tot een akkoord te komen dat er geen nieuwe nucleaire installaties meer gebouwd zullen worden en dat er controles plaats zullen vinden op de reeds bestaande installaties. Elke keer opnieuw zijn inspecteurs om de tuin geleid dan wel is het hen domweg verboden de necleaire installaties te controleren. Iran ging op volle kracht verder met het gestarte kernprogramma, om in het geheim hun doel van een kernwapen te bereiken. Op 3 maart 2015 waarschuwde Netanyahu in zijn toespraak voor het Amerikaanse Congres voor de gevaren van een mogelijk nucleair akkoord met Iran.
De reactie van de wereld
Niemand luisterde; de ‘onderhandelingen’ met het Iraanse regime gingen gewoon door en resulteren in een akkoord wat dit jaar gesloten wordt. Iran krijgt verlichting van de sancties en moet… Nee, er staat eigenlijk niets tegenover: Iran krijgt van Obama eigenlijk in alles haar zin. De enige eis, die van de inspecties, werd afgezwakt: Iran mag zelf eigen atoominspecteurs aanstellen en dan zichzelf gaan inspecteren….. (een slager die zijn eigen vlees keurt) Denk even terug aan Noord-Korea. Dat land had na lange internationale woordenstrijd ook een deal over hun kernprogramma, compleet met internationale waarnemers, maar toch meldde het tromfantelijk de productie van een kernwapen. Wat zal Iran, wat dagelijks zegt dat Israël vernietigd moet worden dan kunnen? Kan de wereld toestaan dat dit misdadig regime de beschikking krijgt over kernwapens? Want dat die gebruikt zullen worden staat buiten kijf.
Netanyahu waarschuwt de wereld nogmaals
Op donderdag 1 oktober hield de Israëlische premier Benyamin Netanyahu nogmaals een toespraak tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Tijdens deze Algemene Vergadering werd gestemd over de motie om de palestijnse vlag te hijsen tussen alle andere vlaggen, alsof ‘palestina’ een staat is en geen terroristische groepering die jaren lang elk vredesinitiatief blokkeerde. Uiteraard ging de VN ermee akkoord en de palestijnse vlag werd gehesen. Abbas, de ‘president’ hield een toespraak vol leugens over Israël en hij kondigde aan dat palestina zich ‘niet langer gebonden achtte aan de Oslo akkoorden’ omdat Israël zich er niet aan hield. Onnodig te zeggen dat het omgekeerde waar was: het was de palestijnse autoriteit die elke voorwaarde geschonden had. Toen premier Natanyahu zijn toespraak ging houden liepen meer dan vijftig Amerikaanse congresleden de zaal uit. President Obama en zijn vice-president Joe Biden waren al niet aanwezig.
Meten met twee maten
In de toespraak sprak Netanyahu de VN rechtstreeks aan over haar obsessie met alles wat de Joodse staat verkeerd zou doen. “Gedurende vier jaar burgeroorlog is Syrië slechts één keer wegens geweld veroordeeld en Israël al twintig keer”. Zijn opmerking snijdt hout als je bedenkt dat de V.S. en Europa het nodig vonden om de regering in Syrië omver te werpen en zij hiervoor ‘vrijheidsstrijders’ steunden. Hierdoor zijn de V.S. en Europa indirect schuldig aan marteling en dood van duizenden mensen. (en aan het enorme vluchtelingenprobleem!) Ook I.S. werd door de V.S. van wapens en materieel voorzien wat tot nog veel meer geweld en doden leidde! (Wie zou nu eigenlijk veroordeeld moeten worden?) Eventjes werd zelfs serieus overwogen tot een militaire aanval op Syrië wegens de oorlogsmisdaden. Dat streven werd voorkomen door Rusland, een bondgenoot van Syrië. Als de daden van president Assad zó gruwelijk zijn en er volgt dan slechts één veroordeling van de VN, terwijl Israël twintig keer wordt veroordeeld dan toont dat de haat vanuit de V.N. richting Israël. De Verenigde Naties (= de wereld!) doet er alles aan om Israël zo vaak mogelijk in een kwaad daglicht te stellen en te verdrukken.
J’ Accuse (ik beschuldig)
Ook wees de Israëlische premier op de slappe acceptatie van de nucleaire overeenkomst die met Iran wordt gesloten. ”We zien een wereld die deze slechte overeenkomst prijst en die zich haast om zaken te doen met een regime dat openlijk is toegewijd aan onze vernietiging” zei Natanyahu waarna hij vervolgde: “Zeventig jaar na de moord op zes miljoen Joden beloven de leiders van Iran dat zij weer zes miljoen Joden zullen doden en mijn land zullen vernietigen. En wat doet de VN? Helemaal niets. Zij kijken zwijgend toe, volslagen stilte; oorverdovende stilte!”.
Beschamende stilte
Op dat moment onderbrak premier Natanyahu zijn speech en een ongemakkelijke stilte volgde die 45 seconden duurde. Gedurende die tijd schuifelde men op de stoel of keek opzij. De wereld zwijgt. De wereld WEET het heus wel maar WIL het niet weten. Opnieuw. Het Joodse volk is twintig eeuwen lang verdrukt en vermoord. De wereld zweeg toen Adolf Hitler zijn plannen bekend maakte en uitvoerde en de wereld maakte de grootste volkerenmoord ooit mee. En nu dreigt Israëls grootste vijand om hen uit te roeien. En alle omringende landen roepen opnieuw op tot de dood van de Joden. Wij zijn nu opnieuw getuige van de planning voor de volgende volkerenmoord. Wat doen we? Weer N I E T S ?
De toespraak van Abbas
Abbas beweerde in zijn toespraak dat Israël de status quo op de Tempelberg wilde wijzigen. Dit, omdat de Joden op de Tempelberg wilden… B I D D E N
Wat deed Abbas kort na de toespraken voor de VN? Hij vroeg de Unesco om de Westelijke muur (de Klaagmuur) toe te wijzen aan het palestijnse volk. (over ‘de status quo wijzigen gesproken’…) Abbas en zijn handlanger doen alles wat ze kunnen om de Joodse historie in Israël te ontkennen, hun geschiedenis te vervalsen en archeologische bewijzen te vernietigen. De wereld weet het, maar zij twijfelen. Zij denken stiekem ‘Tja, maar zou die klaagmuur inderdaad echt wel Joods zijn??….’
Reactie op Natanyahu’s aanbod van vrede
Aan het eind van zijn toespraak bood Netanyahu de Palestijnse president Abbas nieuwe onderhandelingen aan. Die weigerde dat meteen zoals elke serieuze onderhandeling door hen wordt afgewezen danwel afgebroken. Bijna meteen na de toespraak van Netanyahu, bewezen Palestijnse terroristen opnieuw waarom zij geen onderhandelingen willen: zij zien terreur als hun weg naar hun ‘oplossing’. De wens van de militante Palestijnen is dan ook niet een samenleving vreedzaam naast Joodse buren; het is het complete land Israël en de uitroeiing van haar bewoners. Het Israëlische echtpaar Henkin werd voor de ogen van hun vier kinderen doodgeschoten. Daarna volgden vele steekpartijen met messen en schroevendraaiers op mensen die bij de bushalte staan te wachten of die gewoon op het trottoir lopen. De ‘derde intifada’ is losgebroken en de wereld? De wereld vergoeilijkt het. “Ach, onder de Joodse terreur kunnen de palestijnse jongeren niets anders doen dan deze dingen”.
Liegen door het niet te benoemen
De pers meldt met krantenkoppen Israël doodt Palestijnse tieners. Wat ze zouden moeten melden is: Palestijnse tiener steekt moeder dood (steekt mensen bij een bushokje neer) en wordt gedood door het Israëlische leger. Of ‘Palestijnse vrachtwagenchauffeur rijdt expres Joodse Rabbijn dood; chauffeur wordt gedood.’ Veel te lange titels; ik geef het toe. Maar wel veel eerlijker dan insinueren dat Israël ‘die arme palestijnse jongeren vermoordt’ want de onvolledigheid van hun berichtgeving is veel erger dan een regelrechte leugen. Hieronder hoe Israëlische sporters reageren op zo’n daad van moordlust? Israëlisch-Arabische Al-Okabi Muhaned schoot een soldaat neer en opende het vuur op een groep van politieagenten die zich bevonden in het station. Hij werd later doodgeschoten door veiligheidstroepen. De studenten zongen die hiervan getuige waren zongen “Am Yisrael Chai” wat betekent “het volk van Israël zal leven.”
Wereld: wordt wakker!
Het gebeurt weer helemaal opnieuw zoals het in 1939 begon.
Laten we voor één keer leren van de geschiedenis!!
Bidt voor Israël!