Als ferfent autorijder moest ik er toch maar eens aan geloven: ik ging met de trein! Als jongetje was ik op vakantie in Zeeland geweest en ik herinnerde me het mooie oude stadhuis van die plaats, waar ik op de leuning van de trappen stond als kleine vakantievierder. Zomaar op een dag kreeg ik er zin in: ik zou mijn verleden laten herleven en naar Middelburg reizen! Het leek me een leuk idee om het eens helemaal anders te doen en de trein te nemen. Da’s makkelijk; geen files en geen parkeerplaatsen zoeken. Ik wilde Middelburg gaan bekijken en eens zien of het ook een mooi centrum heeft; mijn herinneringen ‘van toen’ gaan niet zover terug. ’s Avonds zouden we dan ergens een restaurantje zoeken en lekker dineren. Want dit alles doe ik samen met mijn vrouw natuurlijk!
We parkeerden de auto bij het station in onze woonplaats en we keken tevreden op onze horloges: 08:20 uur, mooi op tijd zodat we de hele dag zouden hebben om te genieten. Het kaartje kopen was nog moeilijk; de NS had in al haar wijsheid besloten de loketten te sluiten en we moesten ons geluk beproeven bij een kaartjesautomaat. Gelukkig hielp een ervaren treinreiziger ons bij deze eerste hindernis. Op het perron staan mooie gele borden en daarop kun je zien hoe laat de trein vertrekt. ‘Onze’ trein zou pas om 09:48 vertrekken… Oef! Dat werd dus ruim twintig minuten wachten op een tochtig perron, naast een verveeld kijkende jongen in een lange zwarte jas, allerlei kettingen en zijn gezicht ondergesmeerd met zwarte (!) lipstick en oogschaduw. Een Gothic. Aan de andere kant een groep jeugd, die speels dreigde elkaar onder de trein te duwen. Bezorgd keek ik toe; ze speelden hun gevaarlijke spel met overgave.
De trein kwam, wij stapten in en gingen zitten. De trein vertrok en mijn oog viel op een bordje met ‘eerste klasse’. Verdraaid! Zuinige Hollanders als we zijn hadden wij natuurlijk tweede klasse kaartjes gekocht. Schutterig stonden we op en zochten een plekje in de tweede klasse coupé. Daar was geen plaats meer, dus we stonden in het gangpad en hielden ons vast aan de rugleuningen van de stoelen. De Gothic die een mooi plekje had bemachtigd liet nu een triomfantelijk grijnsje zien.
Even over halftien waren we in Zwolle. Het gele bord vertelde me dat de trein naar Apeldoorn om 09:48 zou vertrekken vanaf spoor 7. Dus we wachtten maar weer. We stapten meteen in de juiste klasse en vonden ook nog zitplaatsen! Tevreden gingen we zitten en lieten het landschap aan ons voorbijglijden. We kochten koffie in de trein en terwijl we Deventer in de verte zagen, wensten we dat we Deventer’s topproduct bij de koffie hadden.
Even over half elf kwamen we aan in Apeldoorn. Vol goede moed keek ik op het gele bord voor de trein naar Utrecht. Ik deed hetzelfde als met de auto: de plaatsen die op de route lagen die hield ik aan. Kon niet missen! Tot mijn schrik zag ik dat de trein naar Utrecht al een minuut later zou vertrekken. Dat werd hollen! Amechtig hijgend volgde ik mijn vrouw, op weg naar spoor 3. Om haar te sparen stelde ik buiten adem voor maar een trein later te nemen. Dit was geen doen zo! Mijn vrouw keek me medelijdend aan en vertelde me voor de zoveelste keer dat ik aan mijn conditie moest gaan werken.
Dit grapje kostte een half uur en om elf uur vertrokken we dan eindelijk uit Apeldoorn. In mijn gedachten zag ik een lege snelweg, een rustig voortglijdende auto, een gezellige conversatie zonder dat iemand meeluisterde… Kom op! Vermande ik mezelf. We zijn met de trein en dat is fijn!
Het was tien over half twaalf toen we op het gigantische station van Utrecht aankwamen. Benauwd keek ik naar de enorme afstanden tussen de verschillende sporen. Maar deze keer hadden we geluk: spoor 8a vertrok vijf minuten later, dat gingen we halen! Navraag leerde mij, dat we pas om halféén in Den Haag zouden aankomen. Met schrik realiseerde ik me dat we dezelfde dag terug wilden; als we nu meteen rechtsomkeert maakten zouden we op tijd thuis zijn voor het avondeten! Aan de andere kant, komop: zo’n trein rijdt ook 120 km/u dus dan moet je er ongeveer even lang over doen als met de auto! ‘Moet kunnen’ besloot ik en nestelde me in de kussens.
De aansluiting vanuit Den Haag Centraal misten we natuurlijk ook. Pfoe! Wat een drukte hier! Ik voelde me een boertje uit Assen! Maar de trein naar Rotterdam ging heel regelmatig, dus dit kostte niet veel tijd. Bemoedigd stapten we in. In mijn gedachten had ik de route laten lopen over Roosendaal, Bergen op Zoom of Woensdrecht (weet ik veel welke van die plaatsen een treinstation heeft) en ik besloot te gaan voor de trein naar Roosendaal. Het was 14:02 toen we in Roosendaal uitstapten. Ook mijn vrouw keek nu een beetje zorgelijk op haar horloge. ‘wat wilde je ook al weer gaan doen in Middelburg?’ informeerde ze langs haar neus weg. Ik gromde.
De trein naar Middelburg kwam snel genoeg, maar de rit over het Zeeuwse land ontsnapte aan mijn aandacht. Gramstorig zat ik te rekenen: vanmorgen om 08:00 weggegaan van huis en om 14:00 uur aangekomen:zes uur reizen! Als we ergens zouden gaan dineren en we gingen om 20:00 weg, dan zouden we met dit tempo thuiskomen om twee uur ‘snachts! ‘Dit is mijn laatste treinreis’ besloot ik grimmig.
Toen ik dit aan een collega vertelde, (eigenlijk een beetje om hem te sarren, want die collega is een fanatieke treinreiziger) keek hij me verbaasd aan. Hij startte de internet-explorer en goochelde even met cijfers en berekeningen en verklaarde toen triomfantelijk: Hier… 09:00 vertrek je vanaf het station en dan ben je in Zwolle om 9:43. Je vertrekt dan om 09:46 naar Rotterdam CS waar je dan om 11:27 aankomt. De trein naar Middelburg vertrekt om 11:33 en dan ben je om 12:58 in Middelburg! De hele treinreis duurt dan drie uur!
Dan hadden we dus de hele middag de tijd gehad om te flaneren om daarna lekker samen te dineren. Terug om 20:00 uur na het diner: op het thuisstation om 23:00 uur…!!!
Ik keek langs hem heen naar de monitor, waar een wirwar van aankomst- en vertrektijden stond, alsmede perrons, vertrekpunten, bestemmingen… het duizelde me. ‘dit is veel te ingewikkeld!’ protesteerde ik. Waarom heeft de NS het niet makkelijk gemaakt? Mijn collega grijnsde. De NS heeft nota bene een spoorboekje gemaakt waarin je alle reizen rustig, thuis, vantevoren kunt plannen en je kunt dan precies zien wat de snelste route is en waar je wèl moet overstappen, maar ook waar je niet hoeft overstappen. Wat jij deed: zelf een station uitkiezen en daar dan naartoe reizen dat is vragen om moeilijkheden! Het valt me nòg mee dat je weer thuis bent gekomen!’
Soms zijn mensen net zo verongelijkt als ik in dit (overigens verzonnen) verhaal hierboven. Ze zien hoe de wereld in chaos is geraakt, hoe bankmanagers enorme risico’s nemen die dan door de burger betaald moeten worden en die directeuren worden dan niet bestraft, maar beloond met miljoenen aan extraatjes. Door de recessie verliezen juist de hele gewone mensen hun baan. Ze kunnen de hypotheek niet meer betalen… Ellende! En dan hebben wij het nog goed! Er zijn zoveel mensen in de wereld die bijvoorbeeld maar tachtig cent per dag te besteden hebben voor voedsel. Hun huis bestaat uit planken met kieren, het dak bestaat uit verroeste golfplaten. Buiten spelen de kinderen in de modder, waarin varkens zich rondwentelen. Ziekten woekeren, oorlogen worden over deze mensen uitgestort. En dan komt het verwijt: waarom doet God hier helemaal niets aan? Waar is Hij als je Hem nodig hebt?
U raadt het al: God heeft een spoorboekje. Maar als je dat zegt zeggen mensen vaak: ‘ja, maar dat is veel te moeilijk! Het staat vol met ouderwetse taal en onbegrijpelijke dingen! Het is te moeilijk om mee te beginnen!’ En dus modderen ze voort in dit leven, zonder het spoorboekje, de Bijbel te raadplegen.
Zou de Bijbel dan de oplossing kunnen bieden voor de ellende in onze wereld? Jazeker! Je zou zelfs heel simpel kunnen zeggen: ‘als iedereen deed wat God van de mens vraagt en wat Hij adviseert, dan zou de wereld een geweldige plaats zijn!’. Want dan zouden we God liefhebben (eerste gebod) en elkaar liefhebben. Als we elkaar liefhebben dan zullen we elkaar niet vermoorden uit lust, uit winstbejag en zelfs oorlogen zullen verleden tijd zijn. Als we de wetten volgen die God aan het volk Israël heeft gegeven met betrekking tot voedsel, zouden we uitsluitend kosher voedsel eten. En dat blijkt nu net heel erg goed te zijn en dit is iets wat de voedingsleer steeds meer ontdekt. De dieren die God onrein verklaarde blijken vaak niet gezond te zijn. Dus houd je aan God Woord en je hebt geen besmettingen, geen hart- en vaatziekten!
Als de mens zich aan de reinheidswetten had gehouden, dan hadden we geen zwarte pest, geen Spaanse griep en geen lepra, cholera en andere besmettelijke ziekten. Als we de wetten van God geëerbiedigd hadden, dan had de ene mens aan de andere geen rente gevraagd voor een lening. Dan waren er geen woekerrentes, geen grote banken en geen inhalige managers. Dan kon je verarmen, maar je situatie werd nooit hopeloos: elke vijftig jaar zou een ieder zijn oorspronkelijke eigendom weer bezitten. Als we luisterden naar God Woord dan zouden mensen niet verslaafd zijn aan alcohol en drugs. Mensen zouden elkaar niet gebruiken voor seksuele pleziertjes; (Geen geslachtsziekten!) mensen zouden elkaar niet bedriegen en de mensheid zou niet verloederen.
Dit stukje leent zich niet voor een uitgebreide weergave van de wetten en hun gunstige uitwerking op ons klimaat, lichamelijke en geestelijke gezondheid! Daarvoor wil ik je graag verwijzen naar het uitstekende boek van Drs Ben Hobrink, ‘Moderne wetenschap in de Bijbel’. ISBN 978-90-6067-794-0 Een aanrader!
Maar ja… Zo’n spoorboekje… Het blijft moeilijk! Nu heeft zo’n spoorboekje een handige optie: er is een help functie en (zag ik tot mijn verrassing) het internet spoorboekje heeft zelfs een optie om de gekozen reis voor te lezen. En met de Bijbel modderen we maar wat aan, toch?
Nou, … dat hoeft niet. Want wij mogen deel zijn van de grote gemeente van Christus en dan leren we van elkaar. Als we de diensten trouw bezoeken (zoals ook wordt geadviseerd in de Bijbel) dan krijgen we elke zondagmorgen uitleg vanuit diezelfde Bijbel. En als je het niet begrijpt? Dan is er vast een broeder of zuster in Christus, die met je mee wil denken en bidden. En dan nog de meest fantastische helpdesk die er maar is: als je de Bijbel gaat lezen en je vraagt of de Heer Jezus je geest ervoor wil openen, dan krijg je op datzelfde moment de ‘online leraar’ die jou gaat helpen: de Heilige Geest zal je uitleggen wat je moet begrijpen en je adviseren waar je moet beginnen met lezen.
Nu kunnen wij als mensheid twee dingen doen: we kunnen mopperend doorgaan onze eigen gang te gaan, zoals we al eeuwen doen. Hoe zal dat aflopen? De geschiedenis is de beste leermeester voor de toekomst, dus dat geeft weinig hoop..
Òf … we gaan eindelijk eens luisteren naar wat God van ons wil en we lezen Zijn liefdesbrief aan ons.