De oorzaak van de onvrede
Er zijn mensen — zeker niet meer zo velen als er enkele jaren geleden nog waren — die de klassenstrijd zien als de grondoorzaak van de onvrede in onze wereld. Anderen menen dat het komt door een gebrekkig begrip van democratie bij de meeste volkeren. Weer anderen zien het grondprobleem in één of andere problematiek van de wereldsamenleving. De Bijbel toont ons dat de onvrede gegrond is in de gebroken relatie met de Schepper. Wat ieder mens nodig heeft, is: vrede met God.
Vergeving van schuld
Jezus Christus is gestorven, opdat wij vrede met God kun nen krijgen. Hij heeft voor God de oplossing voor het schuldprobleem gebracht. Schuld scheidt van God (Jes. 59:2). Het probleem van de schuld is universeel. Wie kan van zichzelf beweren dat dit hem niet aangaat? Als je probeert de tien geboden na te leven, lijkt het of je jezelf in de spiegel ziet. De geboden van God overtuigen ons van onze zondig heid. Wij hebben daarom vergeving nodig. Hoe we die van God ontvangen mogen, heeft de lange geschiedenis van de Joodse tempel getoond: door de dood van een onschuldige plaatsvervanger.
Belijdenis van zonden
In de tempel moest de schuldige mens zijn handen op de kop van een onschuldig dier leggen om zich op deze manier met zijn plaatsvervanger te identificeren. De in zijn geweten belastemens moest heel concreet zijn schuld belijden (Lev. 5:5). Niet vaag: het spijt me wat ik allemaal fout heb gedaan in mijn leven. Nee, de belijdenis moest zo concreet mogelijk zijn. God wilde horen wáár iemand spijt van had. Daarop moest de schuldige zelf, niet bijvoorbeeld de priester, het dier slachten door de halsslagader te openen. De gebeurtenis van zo’n ‘terechtstelling’ deed je wat. Je kon aan den lijve ervaren: ‘Het loon van de zonde is de dood’ (Romeinen 6 vers 23). Deze dierenoffers hebben in het offer van Jezus Christus hun vervulling gevonden, zoals we dat uitvoerig overdacht hebben. De manier waarop men vergeving ontvangt, is echter principieel te allen tijde steeds hetzelfde gebleven: berouwvolle belijdenis van zonden voor God. In 1 Johannes 1 vers 9 staat: ‘Als wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.’ Zo wordt het schuldprobleem dat ons van God scheidt, werkelijk opgelost, Op de heuvel Golgotha, nabij de Vredesstad,is de Vredevorst gestorven om vrede met God te brengen. Wie heel persoonlijk een beroep doet op het offer van Jezus Christus, bezit werkelijk vrede met God (Rom. 5:1). Als iemand van harte erkent dat hij of zij het plaatsvervangende offer en het gevloeide bloed van Jezus Christus onvoorwaardelijk nodig heeft en zo de door God gezonden Messias als zijn persoonlijke Redder aanneemt, dan doet men in principe hetzelfde als eens de offeraars, wanneer zij de plaatsvervanger de handen opgelegd hadden: men identificeert zich met het offer.
De betekenis van het offerbloed in de tempel
In verband met de Israëlische offerdienst stond de betekenis van het bloed in de Bijbel duidelijk centraal (Lev. 17 vers 11):‘Want de ziel van het vlees is in het bloed en Ik [d.i. God] heb het u op het altaar gegeven om verzoening over uw zielen tedoen, want het bloed bewerkt verzoening door middel vande ziel.’ De betekenis van het bloed in verband met offeren wordt in de Bijbel voor het eerst aangegeven bij het Pascha in Egypte, waar God gezegd heeft: ‘En het bloed zal u dienen als een teken aan de huizen, waar gij zijt, en wanneer Ik het bloed zie, dan ga Ik u voorbij. Aldus zal er geen verdervende plaag onder u zijn’ (Ex. 12 vers 13). Ook de Hebreeënbrief verwijst hiernaar, wanneer daar het beginsel wordt formuleerd: ‘..zonder bloedstorting is er geen vergeving’ (9 vers 22).
Het bloed van de Messias
Het Nieuwe Testament betuigt met indringende bewoordingen de betekenis van het bloed van Jezus Christus dat aan het kruis gevloeid heeft: ‘…en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde’ (1 Joh. l vers 7b). ‘Veel meer dan zullen wij, nu wij gerechtvaardigd zijn door zijn bloed, door Hem behouden worden van de toorn’ (Rom. 5 vers 9). ‘Maar nu, in Christus Jezus, bent u die vroeger veraf was, nabij gekomen door het bloed van Christus’ (Ef. 2 vers 13). na vrede gemaakt te hebben door het bloed van zijn kruis (…)‘ (Kol. 1 vers 20). ‘Daarom heeft ook Jezus, opdat Hij door zijn eigen bloed het volk zou heiligen, buiten de poort geleden’ (Hebr. 13 vers 12). ‘(…) daar u weet dat u niet door vergankelijke dingen, zilver of goud, verlost bent van uw onvruchtbare, door de vaderen overgeleverde wandel, maar door kostbaar bloed, als van een vlekkeloos en onbesmet lam (…)‘ (1 Petr. 1 vers 18). ‘En zij zingen een nieuw lied en zeggen: U bent waard het boek te nemen en zijn zegels te openen; want U bent geslacht en hebt voor God gekocht met uw bloed uit elk geslacht en taal en volk en natie, en hebt hen voor onze God gemaakt tot een koninkrijk en tot priesters; en zij zullen over de aarde regeren’ (Openb. 5 vers 9-10).
De offers in de derde en vierde tempel
Wanneer in de toekomst op het tempeiplein in Jeruzalem weer de offerdienst wordt ingevoerd, dan wordt daardoor de betekenis van het eens voor altijd gebrachte offer van Jezus Christus in geen enkel opzicht afgezwakt. De toekomstige offers zullen, net als het avondmaal (1 Kor. 11:23-26), enkel en alleen een herinnering zijn aan het offer op de heuvel Golgotha. Het offer van Christus zal daarom zeer beslist niet worden herhaald, net zo min als het avondmaal dat kan. Het zullen ‘slechts’ diepzinnige en veelzeggende symbolen zijn. Het offer van de Messias Jezus is ‘eens voor altijd’ gebracht (Hebr. 7:27; 10:10). Het is ten volle geldig in zichzelf en heeft geen enkele herhaling of toevoeging nodig. God heeft het dierenoffer bijna 2000 jaar lang opgeheven om de wereld te tonen waar het ene ware offer te vinden is, dat geen symbolische waarde had, maar werkelijk zonden kan wegnemen. Wie dit na 2000 jaar nog niet heeft begrepen of wil begrijpen, zal het ook na 3000 jaar niet inzien.
Vredestichter
Als iemand vrede met God heeft op grond van de verlossing door Jezus Christus, zal de uitwerking daarvan in zijn leven duidelijk zichtbaar worden. Hij zal een vredestichter zijn in de mate van zijn mogelijkheden. In de Bergrede, dat is de grondwet van het Koninkrijk, staat geschreven: ‘Gelukkig de vredestichters, want zij zullen zonen van God worden genoemd’ (Matth. 5 vers 9). Paulus schrijft in de Romeinenbrief (12 vers 18): ‘Zo mogelijk, voor zover het van u afhangt, houdt vrede met alle mensen.’ In deze wereld wordt de heerschappij en autoriteit van de Messias in onze tijd niet erkend. Maar de harten van alle mensen die Hem reeds nu als hun Heer en Verlosser kennen, zijn om zo te zeggen ‘bruggehoofden’ in deze wereld. Daar kan de Here Jezus Christus nu reeds regeren. Dit volgt ook uit de vermaning in de brief aan de Kolossers: ‘En laat de vrede van Christus, waartoe u ook geroepen bent in één lichaam, in uw harten heersen; en weest dankbaar’ (Kol. 3 vers 15). Op deze wijze kan men nu al ondervinden wat het betekent: Shalom akhshav, ‘Vrede nu’. Het is weliswaar geen wereld-wijde vrede. Die komt nog. Maar, de ervaring van de ‘Vrede nu!’, in de persoonlijke vrede met God, is de moeite waard: in het huwelijk, in de familie, in de gemeente, op het werk. Overal waar mensen zich aan de Here Jezus Christus concreet onderwerpen, kan ervaren worden wat het Rijk van God reeds in de huidige tijd inhoudt: ‘Want het koninkrijk van God is niet eten en drinken, maar rechtvaardigheid, vrede en blijdschap in de Heilige Geest’ (Rom. 14 vers 17). In deze zin wens ik iedere lezer ‘Shalom akhshav’!
Uit: ‘Jeruzalem, obstakel voor de wereldvrede’ van Roger Liebi
(ISBN: 9789063532345)