Laatst gingen mijn vrouw en ik op bezoek bij mijn zus en haar gezin. Wij wonen ruim tweehonderd kilometer uit elkaar vandaan en mijn zus had zojuist een nieuw huis betrokken. De dag ervoor had ik haar een appje gestuurd met ‘tot morgen!’.
uitzien
De dag van het bezoek kreeg ik van haar een appje met de mededeling dat de Velsertunnel was geblokkeerd en ze gaf wat adviezen om bij haar huis te komen. Toen we daar voor de deur stopten en onderzoekend keken bij welk huis we precies moesten zijn zag ik achter het raam een lange gestalte opveren die naar ons keek en vervolgens uitbundig zwaaide. Eén van mijn neven. Hij liep naar de voordeur om ons binnen te laten. Een geur van koffie kwam ons tegemoet en we wisten ons vreselijk welkom.
Het kan ook anders
Stel nu dat mijn zus geen appje had gestuurd. Dan waren we er ook wel gekomen; we hebben tenslotte zo’n kastje in de auto die ons de weg wijst en weet waar verstoppingen zijn. Stel dat mijn neef niet naar ons had uitgezien. Dan waren we wat onzeker over of we bij het juiste huis waren naar de voordeur gelopen en we hadden aangebeld. Waren we dan minder welkom?
Hoe welkom is de Heer Jezus?
Natuurlijk niet. Maar zoals het nu ging voelden we dat we gewenst waren, dat er naar ons werd uitgekeken. Die avond, in de auto op de terugweg naar Drenthe dacht ik daar over na. En ik bedacht me dat er een parallel loopt naar de verwachting van onze Heer en Heiland Jezus Christus.
Ik zie het vanzelf wel gebeuren
Er zijn lieve gelovige broers en zusters in Christus die niet langer aktief uitzien naar Zijn komst. Niet omdat ze niet geloven dat Hij komt; dat doen ze wel. Maar vaak hebben ze de moed opgegeven omdat we al zo lang hebben uitgezien en telkens was het weer niet zo. En ze hebben voor zichzelf besloten ‘ik hoor het wel als de bazuinen klinken en dan zal ik mijn Heere verwelkomen’.
Vol verwachting leven
Hoe zal dat zijn voor de Heer Jezus, als Hij Zijn Gemeente komt halen? Wegrukken voor dreigend gevaar? Als hij dan een Bruid aantreft die niet meer aktief naar Hem uitziet, maar die maar gewoon afwacht? Zou de Heer Jezus niet veel blijer zijn als Zijn Bruid vol verwachting uitziet naar Zijn komst? Die de krant leest met de bril op van ‘de tekenen van Zijn wederkomst’, tekenen die de Heer Zelf ons gegeven heeft en waardoor we kunnen weten dat de tijd nabij is? Zo’n Bruid zal stralen als de Heer Jezus komt. Wil jij niet ook bij zo’n verwachtingsvolle Bruidsgemeente horen?
Ik stop er maar mee
Terug naar het vergelijk: het zou zijn alsof mijn neef had gezegd ‘ik had al een tijdje zitten kijken naar jullie rode auto en al drie keer zag ik er één en telkens was het de verkeerde. Dus heb ik gedacht: ik stop met uitzien en wacht op de bel van de voordeur.’ Maar nee: mijn zus en zwager en hun zoons bleven uitzien uit naar onze komst! Wauw!
We hebben een taak!
Nu hoor ik in gedachten al medegelovigen brommen. ‘De Heer Jezus heeft ons een taak gegeven: Gaat heen en maak de volkeren tot mijn discipelen. Wij moeten ons niet bezig houden met staren naar de lucht wanneer de Heer Jezus komt, of allerlei berichten op internet volgen die daarover spreken. We moeten ons bezig houden met het verspreiden van het Evangelie en het licht van de liefde van de Heer Jezus uitstralen in onze omgeving.’
We hebben ooghoeken
Dat is een valide argument. We hebben wel wat beters te doen. Maar sluit het één wel het ander uit? Mijn neef zat achter de piano. Maar vanuit zijn ooghoek hield hij de weg in de gaten om te zien of hij ons zag aankomen. En zó kunnen wij als kinderen van God toch ook leven: arbeidend in Zijn boomgaard maar intussen ook de tekenen in de gaten houdend die ons zeggen dat Zijn komst zeer nabij is?
Wat zal de Heer Jezus verheugd zijn als veel kinderen van God zó leven!
Wat een uitzicht Bruidsgemeente
Eeuwig Hem ten eigendom!
Maranatha! blijft het wachtwoord
Amen ja, Heer Jezus, kom!