‘Voor altijd?’ vroeg hij. Ik stopte zijn dekentje in en legde zijn knuffel Mau naast hem en ging op de rand van het bed zitten. ‘Nee, niet voor altijd’ antwoordde ik. ‘voor twee daagjes. En dan kom ik weer thuis.’
De volgende morgen ging hij naar school en ik reed naar het vliegveld voor mijn reis. Twee dagen later was ik, zoals beloofd, weer thuis om met hem te spelen. Drie weken gingen voorbij.
‘Morgen moet ik weer weg’ vertelde ik hem. ‘Voor altijd?’ vroeg hij. ‘Nee’ antwoordde ik hem ‘ik ben alleen vandaag weg’. ‘Voor altijd?’ vroeg hij. ‘Nee, niet voor altijd’ antwoordde ik. ‘Alleen vandaag. En morgen ben ik weer thuis.’
Een tijd later
‘Voor altijd?’ ‘Nee, niet voor altijd; ik kom toch altijd weer terug?’ Hij herinnert het zich en ik krijg een kleine glimlach.
Hoewel hij al meer dan een jaar onze zoon is, denkt hij nog altijd als een wees. En dat doe ik zelf ook. De Heer Jezus vertelde Zijn discipelen in Johannes 14 “Ik zal u niet als wezen achterlaten”. Hij beloofde ons de Heilige Geest en een garantie voor de eeuwigdurende verbinding met de hemelse Vader. De brieven van Paulus staan vol met de taal van wezen en geadopteerden. Maar we zijn geen wezen! We zijn zoons en dochters van een Vader die we kunnen vertrouwen!
De Here God beloofde ons dat niets en niemand ons van Hem kan scheiden. “Ik geef hun eeuwig leven en zij zullen voorzeker niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit mijn hand roven.” (Johannes 10 vers 28) Maar soms heb ik nog het gevoel dat God me verlaten heeft en ik vraag me af of Hij me alleen gelaten heeft. ‘voor eeuwig?’
Alles wat ik voor onze geadopteerde zoon kan doen is wat God voor mij heeft gedaan. Belofte. Je houden aan de belofte. Opnieuw beloven. En laten zien dat je je ook daaraan houdt.
[important]
Vertrouwen is gebaseerd op beloften die gehouden worden.
Ik vertrouw op God om mij te bewaren
omdat God mij al zo vaak bewaarde.
[/important]
Dat is waarom het oude lied ‘Tel uw zegeningen, tel ze één voor één en ge zegt verwonderd: Hij liet nooit alleen!’ zo belangrijk is. Waarom? Omdat ‘als ik stop met het tellen van mijn zegeningen ik me weer zal afvragen ‘Zult U mij bewaren?’
Waarop God zal antwoorden ‘dat deed Ik al en Ik zal het weer doen!’
Tellen is herinneren. En herinneren geeft vertrouwen, vreugde en rust.
Met dank aan shaungroves